Aan de kleren zal het zaterdag alvast niet liggen (1/2)

(De promo-sirene gaat een voorlaatste keer af)
Ik had graag gezegd dat ik de kalmte zelf ben en vanaf nu helemaal in chill-modus sta.
Helaas. mijn buik kriebelt een beetje, ik huppel en spring van het één naar het ander en in mijn hoofd slaat het wijzertje al eens op tilt. Of passeert er een aapja op een fiets.

Nog 2 keer slapen en we geven de klok rond Van Katoen, na meer dan een jaar voorbereiden. In dat jaar werd er gepland, gestikt, geregeld en gedaan dat het een lieve lust was. Soms werd er ook al eens gevloekt, gepanikeerd en gejankt. Het leven zoals het is, nietwaar? Maar maak u vooral niet ongerust: er werd vooral gelachen, gegibberd en verlangd naar de grote dag.
En het mag dan wel kriebelen en jeuken en soms eens tilt slaan, ik ben er ook helemaal gerust in: het komt goed, het zal plezant zijn, we gaan samen een leuke dag hebben.

Hoor mij, net alsof er een trouwpartij op de planning staat.

Bespaar mij dat misschien nog even, want voor ik in dat trouwkleed spring, moet ik nog leren van de koeken afblijven en misschien ook eten zonder morsen en binnenschrijden zonder struikelen. En nog zoveel meer.

Zaterdag wordt dus geen trouwkleed aan gehesen maar wel minstens iets even mooi. Ja, dat is al beslist en dat ligt al vast. Gelukkig maar, of ik moest nog meer in het holst van de nacht opstaan om een uur te kunnen staan twijfelen voor mijn kleerkast.
Gelukkig niets daarvan, wel fris en monter (euh…) het bed uit veren en meteen de outfit induiken die gestreken zal klaar hangen.
Heel het Van Katoen -team heeft namelijk de eer zaterdag in een volledige Who's that girl -plunje te mogen paraderen.

Ik ben geen merkaanhangster, maar toen ik hoorde dat Who's that girl ons in een passend kleedje wilde steken, maakte ik toch een vreugdedansje.

10 jaar zijn ze ondertussen al bezig, en sinds een jaar of 2 (wat kan een mens lang in onwetendheid leven) hang ik graag een tenuetje van hen in mijn kast.
Bij voorkeur één met een vrolijke retroprint, want daar staat het merk om gekend. Zoiets bijvoorbeeld:

Met bloemekes, volgens mij.
Met boekentaskes, volgens een (schele) maat.

Inspiratie voor die prints wordt uit echte vintagestuks gehaald, die de ontwerpsters als twee wervelwinden wereldwijd verzamelen. Gezegend met de hemelse taak alle vintageshops van Londen, Parijs en, waarom niet, New York af te struinen, sjezen ze van het één naar het ander, grote bergen vintageschatten verzamelend.
Die vondsten keren mee huiswaarts en zorgen, door hun patroon, kleurenpalet of uitstraling, voor heel wat ideeën bij de dames. Vervolgens scannen, tekenen en photoshoppen ze tegen de sterren op, tot er een exclusief Who’s that girl -stofje voor hun neus ligt.

Inspiratie: een coole bommarok uit Parijs.
Denk ik.

Wat er nog in mijn Who’s that girl –kleerkast - afdeling is te vinden, dat ziet u morgen!