Het alledaagse verhaal: Aan de kleren zal het zaterdag alvast niet liggen (2/2)

(Be careful of the promopraat! Voor de allerlaatste keer.
Tenzij u een onweerstaanbaar voorstel doet uiteraard. Dan schrijf ik namelijk ook over een hond met een hoedje aan).

Dus, we hadden het over de schoonste hoek van mijn kleerkast, namelijk deze waar de spullen van Who’s that girl hangen.

Ongetwijfeld ook de kleurrijkste hoek.
Kleurrijk appelblauwzeegroen bijvoorbeeld.

Ik weet al waarmee ik dit combineer en ik kan u verzekeren, een kleurboek verbleekt er naast.
Misschien bent u niet zo een vestimentair uitbundig type, maar dan nog denk ik dat u toch met gemak iets kan vinden in één van de winkels te Gent ofAntwerpen. Want een kleurig truitje, dat past ook op een neutrale jeansbroek hé. Zo hoeft u er niet uit te zien als afgeleefd bureau-interieur maar moet u ook niet schitteren en schetteren als een kleurenblinde die slaapdronken in de kleerkast viel.
Tussen stoer en sexy, zo omschrijft WTG het zelf. U houdt van weggaan, maar niet tussen strakke witte jeansbroeken en Bacardi Breezers. U breit al eens een sjaal, maar u weet om welk uur het het tofst is op de Vlasmarkt, de 10^e nacht van de Feesten.
Dat type dus. En u denkt mij te kennen maar wees maar zeker, ik ken u even goed. U bent dat type.
Toch?

Nou, moest u hevig hoofdschudden omdat u toch écht dat type niet bent, dan nog ga ik u overtuigen. Want Who’s that Girl heeft ook effen stuks.

Zelfs te combineren met uw en mijn
witte secretaresseblouse

Mijn absolute favoriet,

voor het retro-moment van de week.

Het absoluut jaloezie-moment van de week was dan weer wanneer de WTG ontwerpsters me vertelden hoe een normale werkdag er voor hen uitziet. Het hoekje omwandelen naar het werk, onderweg een grote koffie, zich nestelen achter de computer, met een Mount Everest aan kleren achter hen en de geur van vintage in de neus, en ontwerpen maar! Of grasduinen op het wereldwijde web naar jolige inspiratie. Voor een fotoshoot of campagnebeeld bijvoorbeeld. Waarbij niets te gek is en alle registers mogen opengetrokken worden. Of misschien toch maar wat spelen met de etalagepoppen?

Moest u groen uitslaan van jaloezie; verder dan “koffie” en “computer” gaat de gelijkenis met mijn job ook niet

De ontwerpsters beseffen dat hun job het neusje van de zalm is, de kers op de taart en misschien ook wel de crème de la crème. Het ene moment lopen ze te trendspotten in New York, drie maand later hangt de inspiratie die ze daar opdeden in kleedvorm in de winkelrekken.

De ontwerpsters zijn echter in deze job gerold, door een mix van toeval, geluk en lef.
Dingen die u volgens mij ook allemaal heeft (remeber, ik weet welk type u bent), dus laat u vooral niet tegenhouden om ook dat te worden wat eigenlijk altijd al in u zat en de belichaming te worden van de plus est en vous -leuze.
O ja, het was niet voor een jobbegeleidingsfirma dat ik reklaam moest maken zeker?

*vrolijk zingend met een kinderkoor op de achtergrond*

Neen o neen!
Het was namelijk wel voor Who’s that girl!
*trompetten schallen – vuurwerk wordt ontstoken*
En t was nog met bijzonder veel en oprecht plezier gedaan ook, want he, dat zijn echt toffe kleren en zonder hen liepen we er bij als een bende slonzen, met vet haar en trainingsbroeken.
*kokosnoot- cocktails worden aangevoerd – het kinderkoor lost eindelijk op in het niets en wordt vervangen door een bende atletische, gebruinde, met stoere …*
Dus: Who’s that girl.

De foto’s die ik u toonde, gaven weinig prijs behalve de geniale stofjes waaruit de stukken gemaakt zijn, maar dat is opdat u morgen kan raden wie ik ben en welk van de getoonde dingen ik zou aanhebben.

Qua schoenen moet u scannen op een paar hiervan, maar in tegenstelling tot de kledij, kan ik u helaas nog niet vertellen welke het precies zullen worden ‘twijfeltwijfel’.