(Lees eerst het verhaaltje hieronder over aap nummer één)
Zoals gezegd: vrijdag verscheen aap nummer twee.
Janina stond op, groette de ene vis en herdacht de andere. En zag geschrokken hoe de oranje vis de zwarte (god zegene hem) imiteerde. Qua zwemstijl. Scheef, met een kink in de kabel en een knak in de beweging.
Om een lang verhaal kort te maken: enkele uren later dreef ook Viktor levenloos boven.
Die dag was er geen bezoek en moest Janina de uitvaartceremonie helemaal zelf regelen. Zelf een pollepel gehaald, zelf het lijkje in de wc gedaan, zelf de blik afgewend bij het doortrekken.
De moord-verwijten aan Viktors adres waren dus onterecht geweets. Schuldgevoel in overvloed in Janina's treurhoofd.
En heel veel vragen: wat had ze verkeerd gedaan? Ze had ze toch de opgegeven hoeveelheid korrels gegeven? Ze had de bokaal toch elke week netjes uitgewassen en gevuld met vers water van dezelfde temperatuur? Ze had toch tegen hen gepraat en hen liefgehad?
Janina weet het nu even niet meer, hoort overal verhalen van puiloogvissen die niet lang leven en van gewone goudvissen die het sterkst van al zijn. Ze overweegt dan ook een koppel van deze simpele kornuiten in huis te nemen.
Zolang ze maar langer dan een maand leven, is het allemaal goed.
Wie bloemen of kransen wil brengen: ik zie graag tulpen.
5 opmerkingen:
Concentreer u nu maar even op uw mutsen-poes of poezen-muts ... strelen doet de hartslag dalen waardoor je betere beslissingen kan nemen ...
Aardstralen!
Vast en zeker aardstralen!
Och toch!! Dubbel pech.. Beestjes met een slecht karma, denk ik.
Terwijl Janina een stoer karma kreeg en zelf de pollepel hanteerde en doortrok! Knappe jij! Tja, misschien dan inderdaad maar goudvissen..
Ligt het niet aan de plant?
Ik heb het me ook al afgevraagd, van die plant...
Maar dat zou toch gek zijn, dat een vissenwinkel een giftig plantje verkoopt?
Binnenkort ga ik om de nieuw, simpele en onsterfelijke vissen.
Een reactie posten