"De kunstenaar opent ons de ogen voor het bijzondere, hij laat ons iets zien waar we anders overheen zouden kijken. Helaas beschikt niet elke dag over zulke bijzonderheden; soms kabbelen de dagen in al hun saaiheid ongemerkt voort".
Inderdaad, mompelde Janina half slapend vanachter haar lessenaartje.
Maar hoe het kan verkeren!
Janina staat op de trein te wachten.
Plots springt een man met de waanzin in de ogen voor haar neus. Laten we hem voor de eenvoud nu al Bert noemen.
-B: "Nederlands?".
-J: "euh, pff, ja..."
Bert is een man waar je geen leeftijd kan op kleven, maar de dertig zal hij niet voorbij zijn. Hij heeft een litteken op zijn neus. dat ziet Janina heel goed, want Bert trekt zich niets aan van sociale bubbels of aanverwanten. Lekker dicht staan en al.
Bert bekijkt Janina van boven tot onder en omgekeerd en terug en hup, nog een keer. Hij heeft een blad papier vast en een geel stiftje.
B:"Wat bent U een mooie, grote jongedame"
J: "..."
B: "jaja, echt waar, zo groot en zo".
J: "..."
B: "Maar echt zeg, dat is niet te doen."
J: " Dat zal volstaan. Wat gaat U me proberen aansmeren met uw blaadje of tot welke sekte wil U mij bekeren?"
B: "Niets van dat alles! Ik wil alleen maar bij U staan en met U praten, want U bent zo groot en mooi."
J: *zucht. Waarom heeft de trein toch altijd vertraging op de verkeerde momenten*
B: "Ik val op grote vrouwen. Ik kick daar op!"
Ik kick daar op. Ook voor Janina zijn er grenzen wat betreft sociale beleefdheid.
B: "Ik lijd aan het Kingkong-syndroom".
J: *Qué?!*
B: "Wilt U daar van op de hoogte blijven, van het syndroom van King Kong? Dan zou ik wel Uw adres moeten hebben. Mag ik Uw adres alstublieft? En Uw telefoonnummer?"
J: "Neen. Neen. En ook op de derde vraag neen."
B: "Mag ik alstublieft Uw emailadres?
J: "Hoorde U mij niet net nee zeggen?"
B: "Uw emailadres kan U mij niet weigeren! Ik mag U nog duizend liefdesbrieven schrijven, U heeft daar geen last van! En het helpt mij om te gaan met mijn syndroom".
J: "Het is genoeg geweest."
Bert, toen nog naamloos, druipt af. Hehe, zo kan ie wel weer.
Twee minuten later verschijnt Bert opnieuw. Hij stopt Janina een briefje in de hand. Ze leest: "Bert P. -> jongen die houdt van grote meisjes". Het was haar nog niet opgevallen.
Daaronder zijn adres, email en gsm-nummer.
Tiens, hier had ze niet om gevraagd.
B: "Mail mij! Schrijf mij! Ik wil U opnieuw horen!"
J: *roloog in het kwadraat*. Ze hoopt dat alleen het wit van haar ogen nog zichtbaar is en dat meneer Bert dit wat zou afschrikken.
B: "Ik ga U een liefdesvacature sturen. Geef mij eens Uw adres!"
Deze hebben we al gehad. Tot vervelens toe.
Bert geeft niet af en blijft smeken, bedelen, neemt plots Janina's hand en wil die kussen. Eikebeikes! Janina trekt zich nog op tijd terug en hoort zichzelf roepen "Stop hiermee!". Hij schrikt even.
Maar allehup, daar zet Bert De Doorzetter zijn lofrede weer in.
Janina onderbreekt hem
"Wat is dat eigenlijk, het King-kong-syndroom?"
Bert: "Dat heb ik uitgevonden! Ik ga er een boek over schrijven! Ik lijd er aan, maar veel mensen lijden daar aan! Onder andere de Koude Oorlog is er door uitgebroken! Ik zie mijzelf altijd als kleine jongen op de hand zitten van een heel grote vrouw. En dan kijkt ze naar mij en blaast ze mij de levensadem in. Die wind streelt dan mijn ***** en dan word ik helem..***"
Janina, totaal in paniek: "Stop! Halt! Ik wil het niet horen."
Was ze maar thuis. Was ze maar eventjes helemaal alleen op de wereld.
Bert: "Wilt U dat niet horen, hoe dat allerlei verlangens in mij losweekt, van allerlei aard? Vindt U niet dat ik daar lezingen over moet geven?"
Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen.
Bert legt nog uit hoe hij op internet staat, met zijn kingkongtoestanden. Hij noteert op het briefje hoe hij te vinden is. Janina leest: "Tik op google mijn naam "Bert P." in -> en kijk als eerst (sic) op "Het king-kong syndroom", staat als eerste weedgeven (sic)."
Jaja, Janina gaat dat allemaal doen, en jaja, ze gaat u zeker mailen en bellen en schrijven en vooral allemaal tegelijk en wel nu meteen.
Janina slaagt er in naar haar perron te ontsnappen, Bert eenzaam achterlatend.
Wat voelt dat goed.
Thuisgekomen is er wel enige nieuwsgierigheid en googelt ze snel even zijn naam. Je weet nooit dat er een opsporingsbericht over een ontsnapte gek tevoorschijn komt.
Tot haar verbazing belandt ze op de site van cinenews. Alwaar Bert een recensie schrijft over.... tadaaaaaaaa: king kong.
Ze leest onder andere:
Zo heb ik fantasieen over de aap King Kong, ik voel me minderwaardig tov de aap, dat geeft me een kick.
Weeral die kick.
(...) beeld me sinds mijn 13 levensjaar in dat ik het kleine ventje ben en dat King Kong de zeer grote vrouw is.
Een kick die al lang meegaat, precies.
Ik voel me veilig in de handen van King Kong, (projectie de grote vrouw) waarin ik me projecteer; Hij, (Zij) is het die machtiger en krachtiger is dan alle andere mensen en dieren. Ik voel me geweldig dat ik in zijn (haar) grote handen kan plaatsnemen.
Zou hij Jaques Lacan hebben gelezen, de pseudo-psychoanalyst? Met zijn projectietermen en zo.
Zo pas ik deze fantasieën toe op grote meisjes die qua stem en lichaamsbouw, groot en stoer zijn en gelijken op het imago van King Kong
Dit vindt ze een belediging. Ze is niet stoer. Ze heeft geen baard in de keel. Ze lijkt niet op een aap.
King Kong (ZIJ) kan iedereen overheersen. Dit vindt ik zeer geil.
Janina vindt dat hier eerder vies.
Meer nog: Ze wordt alsmaar blijer dat ze levend haar perron heeft bereikt en niet gevangen werd genomen om als opgezette aap te eindigen.
Deheer Bert lijkt de problematische kant van zijn obsessie echter wel in te zien, want hij besluit zijn "artikel" als volgt:
Ik had er reeds eerder aan gedacht een King Kong forum op te richten, of een praatavond ivm King Kong. Indien jullie hiervoor nog interesse hebben kunnen jullie me steeds bereiken. Of indien jullie je herkennen in de liefdesgevoelens tov King Kong ; Wanneer een psycholoog dit fenomeen wil bespreken of doorgronden kan dit tevens.
Onder zijn gegevens staan nog volgende gevleugelde woorden:
schitzofrene houding van macht en verliezen veroorzaakt de aantrekkingskracht en de liefdeskracht tov King Kong
Janina heeft anders een voorstel voor Bert: zoek misschien sowieso eens een psycholoog op. En laat haar voortaan met rust.
Danku.
Janina zou dit stukje graag besluiten dat de mededeling dat het aan de fantasie is ontsproten, maar helaas.
Inderdaad, mompelde Janina half slapend vanachter haar lessenaartje.
Maar hoe het kan verkeren!
Janina staat op de trein te wachten.
Plots springt een man met de waanzin in de ogen voor haar neus. Laten we hem voor de eenvoud nu al Bert noemen.
-B: "Nederlands?".
-J: "euh, pff, ja..."
Bert is een man waar je geen leeftijd kan op kleven, maar de dertig zal hij niet voorbij zijn. Hij heeft een litteken op zijn neus. dat ziet Janina heel goed, want Bert trekt zich niets aan van sociale bubbels of aanverwanten. Lekker dicht staan en al.
Bert bekijkt Janina van boven tot onder en omgekeerd en terug en hup, nog een keer. Hij heeft een blad papier vast en een geel stiftje.
B:"Wat bent U een mooie, grote jongedame"
J: "..."
B: "jaja, echt waar, zo groot en zo".
J: "..."
B: "Maar echt zeg, dat is niet te doen."
J: " Dat zal volstaan. Wat gaat U me proberen aansmeren met uw blaadje of tot welke sekte wil U mij bekeren?"
B: "Niets van dat alles! Ik wil alleen maar bij U staan en met U praten, want U bent zo groot en mooi."
J: *zucht. Waarom heeft de trein toch altijd vertraging op de verkeerde momenten*
B: "Ik val op grote vrouwen. Ik kick daar op!"
Ik kick daar op. Ook voor Janina zijn er grenzen wat betreft sociale beleefdheid.
B: "Ik lijd aan het Kingkong-syndroom".
J: *Qué?!*
B: "Wilt U daar van op de hoogte blijven, van het syndroom van King Kong? Dan zou ik wel Uw adres moeten hebben. Mag ik Uw adres alstublieft? En Uw telefoonnummer?"
J: "Neen. Neen. En ook op de derde vraag neen."
B: "Mag ik alstublieft Uw emailadres?
J: "Hoorde U mij niet net nee zeggen?"
B: "Uw emailadres kan U mij niet weigeren! Ik mag U nog duizend liefdesbrieven schrijven, U heeft daar geen last van! En het helpt mij om te gaan met mijn syndroom".
J: "Het is genoeg geweest."
Bert, toen nog naamloos, druipt af. Hehe, zo kan ie wel weer.
Twee minuten later verschijnt Bert opnieuw. Hij stopt Janina een briefje in de hand. Ze leest: "Bert P. -> jongen die houdt van grote meisjes". Het was haar nog niet opgevallen.
Daaronder zijn adres, email en gsm-nummer.
Tiens, hier had ze niet om gevraagd.
B: "Mail mij! Schrijf mij! Ik wil U opnieuw horen!"
J: *roloog in het kwadraat*. Ze hoopt dat alleen het wit van haar ogen nog zichtbaar is en dat meneer Bert dit wat zou afschrikken.
B: "Ik ga U een liefdesvacature sturen. Geef mij eens Uw adres!"
Deze hebben we al gehad. Tot vervelens toe.
Bert geeft niet af en blijft smeken, bedelen, neemt plots Janina's hand en wil die kussen. Eikebeikes! Janina trekt zich nog op tijd terug en hoort zichzelf roepen "Stop hiermee!". Hij schrikt even.
Maar allehup, daar zet Bert De Doorzetter zijn lofrede weer in.
Janina onderbreekt hem
"Wat is dat eigenlijk, het King-kong-syndroom?"
Bert: "Dat heb ik uitgevonden! Ik ga er een boek over schrijven! Ik lijd er aan, maar veel mensen lijden daar aan! Onder andere de Koude Oorlog is er door uitgebroken! Ik zie mijzelf altijd als kleine jongen op de hand zitten van een heel grote vrouw. En dan kijkt ze naar mij en blaast ze mij de levensadem in. Die wind streelt dan mijn ***** en dan word ik helem..***"
Janina, totaal in paniek: "Stop! Halt! Ik wil het niet horen."
Was ze maar thuis. Was ze maar eventjes helemaal alleen op de wereld.
Bert: "Wilt U dat niet horen, hoe dat allerlei verlangens in mij losweekt, van allerlei aard? Vindt U niet dat ik daar lezingen over moet geven?"
Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen.
Bert legt nog uit hoe hij op internet staat, met zijn kingkongtoestanden. Hij noteert op het briefje hoe hij te vinden is. Janina leest: "Tik op google mijn naam "Bert P." in -> en kijk als eerst (sic) op "Het king-kong syndroom", staat als eerste weedgeven (sic)."
Jaja, Janina gaat dat allemaal doen, en jaja, ze gaat u zeker mailen en bellen en schrijven en vooral allemaal tegelijk en wel nu meteen.
Janina slaagt er in naar haar perron te ontsnappen, Bert eenzaam achterlatend.
Wat voelt dat goed.
Thuisgekomen is er wel enige nieuwsgierigheid en googelt ze snel even zijn naam. Je weet nooit dat er een opsporingsbericht over een ontsnapte gek tevoorschijn komt.
Tot haar verbazing belandt ze op de site van cinenews. Alwaar Bert een recensie schrijft over.... tadaaaaaaaa: king kong.
Ze leest onder andere:
Zo heb ik fantasieen over de aap King Kong, ik voel me minderwaardig tov de aap, dat geeft me een kick.
Weeral die kick.
(...) beeld me sinds mijn 13 levensjaar in dat ik het kleine ventje ben en dat King Kong de zeer grote vrouw is.
Een kick die al lang meegaat, precies.
Ik voel me veilig in de handen van King Kong, (projectie de grote vrouw) waarin ik me projecteer; Hij, (Zij) is het die machtiger en krachtiger is dan alle andere mensen en dieren. Ik voel me geweldig dat ik in zijn (haar) grote handen kan plaatsnemen.
Zou hij Jaques Lacan hebben gelezen, de pseudo-psychoanalyst? Met zijn projectietermen en zo.
Zo pas ik deze fantasieën toe op grote meisjes die qua stem en lichaamsbouw, groot en stoer zijn en gelijken op het imago van King Kong
Dit vindt ze een belediging. Ze is niet stoer. Ze heeft geen baard in de keel. Ze lijkt niet op een aap.
King Kong (ZIJ) kan iedereen overheersen. Dit vindt ik zeer geil.
Janina vindt dat hier eerder vies.
Meer nog: Ze wordt alsmaar blijer dat ze levend haar perron heeft bereikt en niet gevangen werd genomen om als opgezette aap te eindigen.
Deheer Bert lijkt de problematische kant van zijn obsessie echter wel in te zien, want hij besluit zijn "artikel" als volgt:
Ik had er reeds eerder aan gedacht een King Kong forum op te richten, of een praatavond ivm King Kong. Indien jullie hiervoor nog interesse hebben kunnen jullie me steeds bereiken. Of indien jullie je herkennen in de liefdesgevoelens tov King Kong ; Wanneer een psycholoog dit fenomeen wil bespreken of doorgronden kan dit tevens.
Onder zijn gegevens staan nog volgende gevleugelde woorden:
schitzofrene houding van macht en verliezen veroorzaakt de aantrekkingskracht en de liefdeskracht tov King Kong
Janina heeft anders een voorstel voor Bert: zoek misschien sowieso eens een psycholoog op. En laat haar voortaan met rust.
Danku.
Janina zou dit stukje graag besluiten dat de mededeling dat het aan de fantasie is ontsproten, maar helaas.
12 opmerkingen:
had gij uw rode rokske aan, met maar 1 zakske ?? hoe groot zijt gij eigenlijk wel ???
Fantastisch.
"PS: De film Godzilla is ook een film waarin ik me projecteer als klein meisje tov de grote gorilla."
Lachen :) .
Jij trekt dat precies wel beetje aan hé? Of is dat bij alle vrouwen zo?
O neen, o neen? Echt gebeurd? Run for your life, zou ik zeggen...
@elke: jaja, echt gebeurd. Moest ik het ergens lezen als een fantasieverhaaltje, ik zou zeggen dat het wel een beetje bij de haren was getrokken :o).
@dieter: "Jij trekt dat precies wel beetje aan he?" Mag ik eens vragen wat je insinueert? ;o). Precies of ik heb al 30 foute mannen gehad :o).
@welwel: neeneen, het rode rokje is nog steeds niet klaar... Enneuh: ik ben ik ben werkelijk larger than life :o).
Ik herinner mij nog een voorval met een andere typ die u wou meepakken in zijn auto of zoiets?
Heerlijk leesvoer.
Hey anoniem:
Vooreerst: sorry dat ik je reactie wiste. Er stond niets verkeerd in, maar je vermeldde er wel zijn volledige naam in en dat vond ik niet zo "veilig". Als Bert zichzelf dan googelt (wat hij ongetwijfeld doet ;o)), komt hij misschien hier terecht en dat is niet de bedoeling... Ik hou hem liefst zo ver mogelijk weg :o).
Maar wat ik vooral wilde zeggen:Maf dat je hem ook gezien hebt! Blijkbaar is hij het aanspreken van onbekenden nog steeds niet verleerd...
Twijfelde jij ook zo tussen lachen met heel de situatie of toch een heel klein beetje bang zijn?
oeps!sorry...
inderdaad maf hé... op het moment zelf vond ik het eerder grappig... :)
Geen probleem hoor!
Laat ons hopen dat we hem niet meer tegen het lijf lopen :o).
Deze morgen zag ik een heer lopen, die inzichtzelf praatte, en er eigenlijk ontdaan uitzag. Toen ik keek in zijn gezicht, zag ik een frisse mooie blik. Ikzelf knoopte een gesprek door te vragen, hoe het met hem was en of er iets scheelde. We hadden een gesprek die mij een indruk achterliet van : wie is deze persoon, wat is er met hem, hoe kan ik hem helpen en etc... Ik nam afscheid, en inderdaad ik kreeg een papiertje met zijn gegevens, de mijne wilde ik echter niet geven, en de rest van het verhaal kent u. Ik was zeker niet bang van Bert, alleen nieuwsgierig en vol respect,
ik hoop dat het hem goed gaat en dat de mensen hem respectvol behandelen en hem laten zoals hij is. Want wat is anders zijn? Meelopen in de massa? Of de zalm zijn die stroomopwaarts zwemt? Ik oordeel niet over anderen, ik probeer de mens te begrijpen en graag te zien. Maar ja, ik ben messchien ook niet zo gewoon.
Groetjes, S.
Beste S,
Bedankt voor je reactie.
Ook ik wil geen oordeel vormen, hoewel ik dat in deze blogpost uiteraard wel deed.
Maar ik denk dat alles aan de omstandigheden ligt.
Vooreerst is dit natuurlijk een blog en geen journaal; wat overdrijving is hier niet altijd veraf.
Maar ook: ik durf wel toegeven dat ik het geen aangename ontmoeting vond. Ik had al enkele keren duidelijk aangegeven geen contact te willen, maar dit had geen effect. Hij kwam steeds koppig terug en was erg opdringerig.
Het grote verschil ligt waarschijnlijk in het feit dat jij hem vrijwillig aansprak terwijl ik ongevraagd werd aangesproken.
En dat bovendien op een manier waarbij ik enkel als "curieus en interessant fenomeen" werd gezien. Het was geen gezellige babbel, maar een eenrichtingsverkeer.
Ik ben blij dat jij een aangenaam gesprek met hem kon voeren, maar ik hoop dat je ook begrijpt dat ik het, door zijn opdringerigheid en handtastelijkheid, een minder aangename ervaring vond.
Elk zijn mening daarin, veronderstel ik?
En met "normaal" of "anders" zijn heeft het in mijn ogen weinig te maken.
Het ging enkel om een soort elementaire beleefdheid die ontbrak, wat me niet zo beviel.
Wat normaal of abnormaal is, dat is een discussie die ik niet wil voeren, en die ook niet hoeft gevoerd worden, denk ik.
Ieder is wat en hoe hij is, en zolang hij de ander daarbij respecteert, is het allemaal ok, denk ik.
Ik wilde me niet verantwoorden, want ik blijf bij mijn oordeel dat het een onaangename gebeurtenis was, maar ik wilde wel verklaren dat mijn oordeel niet gebaseerd was op het "raar zijn" van iemand.
Beste groet,
Janina
Een reactie posten