de thee ruikt winters.
De weekendnachten waren actief en vol pret.
Eerst met trouwbellen en tollende servetten.
Ik leerde op dergelijke momenten geen enkel volks vertier te min te vinden.
Deze post-puberale ingesteldheid verhoogde de pret op bras- en schranspartijen aanzienlijk.
Ik kan dan ook oprecht zeggen dat het een feest uit de duizend was.
De volgende nacht mocht het wat meer regulier en bleef de serviet netjes naast mijn pizza Hawaï liggen. Een mens moet niet steeds het culinair meest verantwoorde van de kaart kiezen. De volkse bui werkte blijkbaar nog wat door.
Daarna volgden vele drankjes, geflankeerd door, na de gordijnen te hebben gesloten, stiekeme asbakken op tafel. Het leek 30 jaar geleden, in een fancy film noir.
Als je het einde in de frituur even wijzigt, tenminste.
Vandaar de schaamteloos luie en winterse bui op zondag.
En ik ben niet de enige in wiens
 |
| Een zeldzaam moment van rust en aaibaarheidsfactor 10 |
Waarom ik u vandaag al verslag uitbreng van het weekend?
Omdat ik u dan morgen misschien kan vertellen over het voorgaand weekend.
U wilt dan ook al een zondagse plaat erbij?
Op uw wenken, rechtstreeks uit de platendraaier:
2 opmerkingen:
Oh, als dat kleine Elvis is op de foto dan ben ik op slag verkocht
en zou ik er de jonge-poes-streken gerust bijnemen :-)
fotogenieke "Elle-vis" :-)
Een reactie posten