Het het groot avontuur begon... (1/3)

In de reeks “verloren gewaande stokjes”: Hoe het begon!
tonBouton wilde dat ooit eens weten, hoe Het begon.
Het naaiavontuur, meer bepaald.

Of ze het al die maanden na datum nog steeds wil weten, is een raadsel maar goed, zij, en jullie allemaal, krijgen het vandaag hoe dan ook op jullie spreekwoordelijke boterham.

Het begon zo een vijf jaar geleden *mompelt dit verhaal tandloos tegen haar kleinkinderen vanuit de schommelstoel*.
Janina zocht een nieuwe hobby.
Er waren al een hele reeks hobby’s de revue gepasseerd, maar elk moesten ze toen om één of meerdere redenen afgevoerd worden. Te tijdsintensief. Te wild. Niet meer aansluitend bij de huidige gemoedsgesteldheid.
U vraagt zich nu ongetwijfeld af wat al deze hobby’s dan wel waren, maar dat gaat Janina u niet verklappen. Dat zal u te zien krijgen op een eventuele, latere huwelijks-powerpoint, waarin gênant bewijsmateriaal van deze jeugdzondes ongetwijfeld kwistig zal tentoongespreid worden. Samen met alle andere minder fotogenieke momenten.

Waar het nu om gaat: de zoektocht naar een nieuwe hobby.
Janina wist wat ze wilde doen.
Ha ja, ze wilde accordeon leren spelen
Niet zoals op de folkfestivals en niet met bellen rond haar voeten, maar gewoon superreuzecool. Ze toont u nog wel eens wie haar voorbeelden op dat vlak zijn.

Er werd opgezocht en geïnformeerd en gebeld, maar na een lang verhaal met als kernwoorden “jawadde, dat kost nogal wat, zo een accordeonneke!”, werd besloten dat accordeon spelen géén leuke nieuwe hobby is.
Hm.
Geen muziek dan maar.
Janina liet het even rusten, er zou wel wat uit de lucht vallen.

Tot op een doordeweekse avond, terwijl de familie rustig het avondmaal naar binnen speelde, Janina uit het niets zei: “Ik ga leren naaien.”Moeder Modaal verslikte zich in de snijboontjes en zacht gekookte patatjes.

(wordt vervolgd)