Deze week zag ik...
de enthousiaste lentezon!
De lente is werkelijk een fantastisch seizoen,
niet zozeer op zich maar wel om wat ze aankondigt. Karakterieel vind ik de lente eerder van het irritant wisselvallig type,
met onverwachte buien, onvoorspelbare temperaturen en vestimentaire crises 's ochtends voor de kleerkast. Maar als voorbode vind ik ze veelbelovend en laat ze me dromen van parknamiddagen, fietstochten en uren doelloos genieten van een nooit ondergaande zon.
Het is dan pas dat ik mijn kousen durf uitdoen en de wereld verblijd met vrij zicht op mijn melkwitte sprietelbenen.
Tot dan hul ik mij, bang voor de geringste vorm van onderkoeling, in donsjas, induffelsjaal en eeuwige winterlaarzen.
Pas wanneer de thermometer stabiel rond de 25° schommelt, durf ik wat lagen elimineren en haal ik eens een frisse zomerjurk van onder het stof. Met giletje, uiteraard, voor wanneer de wolken even voor de zon schuiven.
Een grote kanshebber bij het jurkgrabbelen is de zszsa-jurk: vrolijk, ontworpen door één van de leukste bloggers en uitermate comfortabel om een middag heerlijk mee te verdoen aan ijsjes eten, de voetjes in het water laten hangen en doen alsof je een boek leest.
Bij de lancering van de jurk, toen we nog niet beseften dat we beter andere dingen zouden doen dan rustig naaien, flanste ik mij snel een exemplaar in elkaar. Bij Stoffen Artevelde vond ik meteen een passend stofje, genre "mmm, de geur van bloemenweide!", en met een overlock zit dan ding werkelijk op een hupje in elkaar.
Om één of andere duistere reden die mij niet meer duidelijk is, kwam ik er toe mijn exemplaar mee op reis te geven aan deze jolige blogster. Iets zegt mij dat het wat te maken had met het woord decolleté en één van ons die dat vlotter kon schrijven dan de andere.
Soit, mijne maat gooide het ding in haar valies en bekladderde het vervolgens enkele weken schaamteloos met zonnecrème, terwijl ze voor de rest niets meer deed dan een literaire zeemeermin imiteren.
En geef toe, zo een treffende imitatie, dat zag u nog niet veel, toch?
Tot het kwik nog enkele centimeters hoger kruipt, oefen ik mij op een gelijkwaardige imitatie en haal ik alvast enkele dozen ijscrème in huis.
Mocht "zeemeermin" niet lukken, kan ik nog altijd voor de optie "tamme zeekoe" gaan hé.
3 opmerkingen:
Hilarisch geschreven wederom! Ik gier het uit.
En ik heb leuke herinneringen aan het nemen van die foto. U was in gedachten bij ons...daar in 't Zuiden van Frankrijk.
Uw schrijftalent, dat is van een andere planeet! Ook de foto's zijn super!
De lente haalt het beste in de mens naar boven ;)
Schoon foto's!
Een reactie posten