maandag 28 november 2011

Part of the weekend en de vruchtbare leugen

Allé zeg, dat riep precies nogal jeugdherinneringen op, die Diskman (als eigennaam he, want als zelfstandig naamwoord is het uiteraard gewoon met een c. Dat weten we allemaal.)
U droomde zelfs nostalgisch weg bij de gedachte aan zijn grootouder Walkman.
Ook die ligt hier nog ergens.
Inclusief de gedachtensprongen naar de in de diepte zinkende en zwalpende stem wanneer de batterijen moe werden. En de link met het potlood natuurlijk/.

Maar dus: Diskman.
Ik vond het zeker tof opnieuw in zijn gezelschap te zijn.
Hij was nog zuiver van klank, hobbelschokvrij en deed me enkele plaatjes (her)ontdekken.

Doch, die hechte vriendschap was slechts halftijds.
De andere helft van de tijd vervloekte ik zijn terugkeer namelijk hartgrondig en verlangende ik naar mijn verdwenen vriend.
Want ik was natuurlijk te lui en te vergeetachtig om de cd regelmatig te wisselen, waardoor ik een hele week naar hetzelfde gekweel luisterde.
Of ik was tegenovergesteld, liep met wel 5 wisselcd's in mijn tas en kreeg het brood en de mandarijntjes bijgevolg niet meer opgeborgen.

Ik wilde mp3Man terug.
In een flits svhoot mij het woord "garantie" te binnen, en eens het vodje papier opgediept, bleek ik nog 1 dag de tijd te hebben.

Ik spurtte als nooit te voren, legde mijn haar in de plooi, stiftte mijn lippen en deed een uitleg over een willoos defect waar ik uiteraard absoluut niets kon aan doen en hoe jammer dat toch was en of ze dat alstublieft eens snel wilden herstellen.
Mijn geloofwaardigheid zat duidelijk ver onder nul, maar toch, zwaargewonde mp3Man werd aangenomen en afgevoerd.

En zo geschiedde dat ik enkele weken later een tegoedbon in handen had.
Want een reanimatie bleek onmogelijk maar de garantietroost bestond uit een vervangmodel, dat ik helemaal zelf mocht kiezen.
Meer nog, ik kreeg een algemene geschenkbon.
Waar ik dus evengoed een berg cd's kon mee kopen.
Iets waar ik erg veel zin in had, plots.

Aldus verliet ik de winkel met de relatief goedkoopste mp3Man.
En een hoopje van 5 cd's.
En een kanjer van een schuldgevoel.

Want hé, dit was zo oneerlijk van me.
En toch was ik zo blij.
Schuldig tevreden.
Met onder andere de langspeler hiervan:



Een omstreden videoclip waar u helemaal het uwe mag van denken.
De hele plaat past alvast wonderwel bij een zondagse middagontbijtkoffie.

Maar!
Voor u mij veroordeelt omwille van mijn vruchtbare leugen:
het is al niet meer nodig.
God straft namelijk onmiddellijk,
zo ook toen in de multimediawinkel...

Wordt vervolgd.

4 opmerkingen:

Tine zei

Was dit uw stoute activiteit?

Zo'n cliffhangers! Nu heb ik toch spijt dat ik u zaterdag niet heb uitgehoord...

En voorts, dat komt in een latere reactie. Wordt vervolgd!

Sybille zei

Oh gij... (de rest volgt nog...)

King in Yellow zei

in de hoeveelste cirkel zitten 'zij die de waarheid onrecht aandoen' nu ook weer volgens Dante ?... ;-)

Mamasha zei

Oh, benieuwd!!!!