Bezield bloggen

Hoera, ik kreeg een award!

Een award die weliswaar iederéén zowat kreeg, maar goed, ik ben er niet minder blij mee.

Ik kreeg hem van de lieve Riet. Dankjewel Riet!

De award vraagt wel iets in de plaats, namelijk het prijsgeven van tien weetjes over jezelf.

Ooit deed ik dat al, en toen ik het net herlas merkte ik dat ik nu net dezelfde "weetjes" wilde onthullen als toen. Dat zegt iets over hoe spannend ik ben en hoeveel er over mij te ontdekken valt.

1. We vangen aan met een correctie van het bovengenoemde lijstje. Toen zei ik dat er niets is wat ik echt niet lust. Maar dat is niet waar, valt me nu in. Hesperolletjes in de oven vind ik namelijk lekker. En zo ook een boterham met een beetje boter en eventueel nog wat. Maar een boterham met de combinatie smeerboter + gekookte hesp, dat krijg ik echt niet binnen. Alle ingrediënten op zich zijn best ok, maar dit walgelijk trio doet mijn maag samentrekken in een wrong met ongewenste resultaten.

2. Nu, op dit eigenste moment, meer bepaald dinsdagavond, middernacht, onderga ik een korte doch heftige paniekaanval omtrent het vinden van een geschikte stageplaats. Ik doe mijn masterproef over de ethische dimensie van oorlogsfotografie en zoek iets wat daar een beetje bij aansluit. Suggesties zijn meer dan welkom.

3. Toen ik kind was, was het de gewoonte om andere kleren aan te doen wanneer ik van school kwam. Zogenaamde "speelkleren". Om mee te ravotten en al, want ik was een ware indiana jones. Een moedige berggeit. Ok, de waarheid ligt daar nogal ver van dus de reden voor die speelkleren is misschien eerder te vinden in het feit dat spelen voor mij = eten en eten = morsen. Nu ik bijna 25 ben (hellep), houd ik deze traditie nog steeds in stand. Thuis vliegen de rokjes, kleedjes en nylonkousen af en worden ze vervangen door een gemakkelijke lange broek en een hele dikke trui. Dat geeft al eens problemen als er onverwacht iemand aan de deur staat, ja.

4. Een ben nogal gek van katten. Een leuk, lief katje is dan ook een grote Sinterklaasdroom van me. Helaas zwellen mijn huisgenote haar ogen al op bij het woord alleen, dus houd ik het voorlopig bij twee goudvissen. Wrijf het er aub niet teveel in dat dat wel een heel magere troostprijs is. Ik probeer dat te verdringen door fluosteentjes in de bokaal te leggen. En plasiek planten. Je kan het dan maar beter meteen compleet belachelijk maken, nietwaar.

5. Ik heb vooral cd's van minder bekende, minder populaire groepen. Maar ik schaam me er niet voor luid mee te zingen met the black eyed peas of te shaken op 50cent. Elk heeft zijn zwaktes, nietwaar?

6. Ik ben een zeer grote zoetekauw. Daarbij gaat mijn voorkeur vooral uit naar koekjes. American cookies, melocakes, prinskoeken, ... laat maar komen. Ik denk dan altijd: hier zitten toch ook wat granen in, en graan is gezond.

7. Ik ben een krak in het starten van een verzameling en er veel te vroeg de brui aan te geven. Getuigen zijn de vele incomplete boekenreeksen van De Morgen. Ooit wilde ik ook postzegels verzamelen, omdat mijn neef dat ook deed. Hij had van die sjieke boeken en zo. Mijn resultaat: een koekjesdoos (a ja, wat anders) met slordig uitgescheurde en verfrommelde postzegels. Andere verzameling: theezakjes. Resultaat: 3 stuks. Volgende verzameling: idoolartikels. Resultaat: Uitpuilende mappen waar nooit meer werd in gekeken. Huidige verzaming: Stof. Als in "stof om iets leuks mee te naaien". Maar ook als in "stof onder mijn bed".

8. Ik maak niet zoveel spellingsfouten, maar met de tweeklanken heb ik het moeilijk. Ooit was ik gebuisd voor Latijn omdat ik een heel stuk had geschreven over "de Romijnen". Ei en ij brengen me nog steeds in de war. Evenals eu en ui. In dat laatste geval moet ik altijd eens snel "huis" en "deur" zeggen in mijn hoofd, en dan weet ik het.

9. Ik zou graag elke dag make up aandoen maar ben er veel te lui voor.

10. Het grootste deel van de tijd, zie ik gekleurde strepen, vlakken of stipjes voor mijn ogen. De vlakken zijn altijd helder gekleurd, het stipje is zwart met een lichtgevende rand er omheen. Ook zie ik vaak een diagonale zwarte streep. Waarna ik als een gek aan mijn wimpers begin te pulken. Soms helpt het, soms niet. Nog een grote Sinterklaaswens is eens te mogen zien wat een persoon met een perfect zicht ziet. Deze keer bestaat de troostprijs uit een paar lenzen.

Het is de bedoeling de award door te geven aan negen andere personen, maar het lijkt er op dat alle creatieve blogsters hem nu wel gekregen hebben.

Toch is er één persoon die hem nog niet kreeg, waarschijnlijk omdat ze niet tot het creaclubje behoort. Maar ze is wel onwaarschijnlijk creatief met woorden en is één van mijn absolute favorieten.

Ik betwijfel sterk of ze zal ingaan op het verzoek 10 dingen over zichzelf te verklappen en of ze hoe dan ook blij zal zijn met deze award. Maar ik doe het toch maar, ze verdient gewoon een eervolle vermelding.
Tante Annie, spesjaal voor jou.

Edit: en bij deze geef ik de award ook door aan Maartje. Omdat ze er eigenlijk zelf om vroeg. En omdat ze een leuke blog heeft, natuurlijk.