Eindelijk gevonden: tijd om verslag te doen.Wat heb ik dan wel gedaan, in plaats van de ringen te verliezen en mijzelf voor eeuwig uit de familie te verbannen?
Ik heb vooreerst tienduizendzeshonderd keer mijn handtas open en dicht gedaan om te kijken of de ringen er nog in zaten. Bij elke check-up dacht ik "nu kijk ik niet meer, want bij elke extra controle vergroot de kans ze te verliezen".
En hopla, 5 minuutjes later keek ik nog eens.
Daarna heb ik ook effectief de wreed schone ringen naar voren gedragen, niet op een belabberd kussentje, maar op een constructie die wel erg schattig en toepasselijk was. En ik moet zeggen: dat ging mij wel af, zo met een zekere grandeur naar voren schrijden. Wie nog eens een ringenmeisje op gevorderde leeftijd zoekt, U weet me wel te vinden.
Toen het officiële gedeelte voorbij was, vatte het vertroebelde gedeelte van de dag aan. Ik kan me immers niet herinneren daarna nog iets in mijn handen gehad te hebben dat op water leek.
Wat herinner ik me wel nog: zalig zonnig weer - heerlijk eten - mijn verfijnd voortschrijden nog wat verder oefenen in de mooie tuin - een zus die alles heel leuk vond en een jenever naar achter sloeg nog voor U met Uw ogen had geknipperd - een zus die na die jenever alles plots nog leuker vond - een mama die het eten ook heel lekker vond en daarom maar wat extra voorraad op haar feestkledij deponeerde, kwestie van de volgende dag nog eens te kunnen controleren wat we nu weer gegeten hadden - een broer die voor mooie foto's zorgde zoals bovenstaande - een geforceerd "we gaan geen geforceerde foto's trekken" moment - een slotmoment met havannasigaren en schotse wiskey - kuchkuch.
Samengevat: het was een erg mooie en orgineel aangepakte dag.
Mijn zus is echter van het principe "voor wat, hoort wat", dus kregen we na het feest nog een opdracht mee.
En ik maar roepen "het is een dvd! het is een dvd!". Ik zag in mijn fantasie mijn zus als helemaal in homevideostijl, met een bivakmuts of zo, opdrachten en bevelen schreeuwen, genre "maak een dansje tegen september", "breng elk één gerecht mee in september", "wees in september allen verkleed als hobbit".
Maar neen hoor, het was veels veels toffer: het was namelijk een mini-schildersdoekje, waar we tegen september allemaal iets leuk moeten mee doen. Die verdomde vormovereenkomst ook tussen een dvd-doosje en een mini schildersdoek; mij zo op het verkeerde been zetten.
O ja, wat er in september gebeurt, hoor ik U vragen?
Dan geven ze een tweede trouwfeest, tiens!
5 opmerkingen:
Wauw, wat een eervolle rol! Hopelijk kun je nog wat nagenieten van het feest.. het weer zat in ieder geval al mee!
Zo! Dat heb je goed gedaan. Nu nagenieten en je storten op het volgende (schildersdoekje) project!
Leuk dat je mijn blog hebt gevonden, zo kom ik hier. En hier is het gezellig!
Ge-wel-dig-e dag!!!! En niks kwijt geraakt, hooguit een mams die niks kwijt is maar wat extra's mee naar huis neemt! En top zeg, dat doekje maken! We gaan 't resultaat wel zien, toch?
Dat heb je geweldig leuk geschreven zeg! (zoals meestal)
Klonk leuk! Twee trouwfeesten, dat wil ik ook
Het was inderdaad een heel fijne dag.
Uiteraard krijgen jullie het schildersdoekresultaat te zien!
Angélique: ik ben zelf ook blij dat ik je blog heb ontdekt :o).
Voel je welkom om hier nog veel langs te komen!
Een reactie posten