Het was hier opnieuw enkele dagen stil.Reden was Janina die gesneuveld lag te bed. Alle stadia van het ziek-zijn werden netjes doorlopen en vandaag bevindt ze zich al in fase 8, dus dat komt goed.
Wie de verschillende stadia niet meer uit het hoofd kent: Foei, wat zat U eigenlijk te doen tijdens de lessen biologie? Alsmaar stiekem door te bladeren naar het hoofdstuk "menselijke voortplanting"?
Alvast een geheugensteuntje:
Fase 1: Ach, het is allemaal zo erg niet. Wat Dafalgans en met een dekentje op de zetel, en dat komt goed.
Fase 2: Tiens, dat gaat hier toch niet echt de goede kant op. Misschien toch even een dokter bellen.
Fase 3: Het doktersbezoek. "Antibiotica of ik schiet!"
Fase 4: Het Sterven. In bed, bibberend, zwetend, volledig van de kaart. En dat voor enkele dagen.
Fase 5: Wat voor brolantibiotica is dat hier eigenlijk?
Fase 6: De dokter van wacht komt, verkleed als paashaas. Diagnose: foute antibiotica. Nieuwe paardemiddelen worden aangevoerd.
Fase 7: Het begint langzaam te beteren. Men kan al drie happen eten en 15 minuten wakker blijven.
Fase 8: Men is nu werkelijk aan de beterhand en kan rustig nog wat uitzieken. Televisie, here I come!
Aldus bevindt Janina zich nu in deze fase 8.
Gisterenavond keek ze dan ook gezellig naar de herhaling van Man bijt Hond.
Er werd meteen gestart met de klepper van de avond: amputantenhumor.
Het betreft het fenomeen van mannen (neen, vrouwen met een dergelijk lumineus idee zag Janina niet, sorry) met prothesen allerlei, die deze laatste graag aanwenden voor een practical joke. Zoals de arm in een pot met kokend water houden. "Aiaiai, ik verbrand me! Gefopt, moehaha!". Zoals de natte vingers in het stopcontact steken. Of zoals met een mes tekeer gaan in het prothesebeen.
Gillers van jewelste, wat die mannen betrof. "Trek eens aan mijn vinger" met verrassende effecten.
"Ja", verklaarde prothese-man zich nader, "als je zoiets doet is de mop altijd geslaagd hé. De mensen staan er dan zo wat onwennig bij, niet wetend waar te kijken, terwijl wij ons bescheuren!".
Vooreerst zou Janina maar oppassen met dat bescheuren. Of U mag weer een bestelling plaatsen bij de protheseleverancier.
En ten tweede: Wanneer Uw publiek wat onwennig in het rond draait, zou ik de mop nu niet direct aanduiden als geslaagd. Janina dacht dat geslaagde moppen deden lachen.
In elk geval, prothese-man: als U Janina eens tegenkomt, gelieve niet met armen en benen te beginnen smijten. Uw ongelooflijk geslaagde practical joke zou al eens kunnen leiden tot een getraumatiseerde bleiter als publiek.
U weze gewaarschuwd.
5 opmerkingen:
Ja, met excuses, ik had eerst enkel de titel gepost. Of was het mijn vreemd gevoel voor humor dat opspeelde :o).
Ik heb toch hard moeten lachen met die gast die zijn prothese in het zwembad liet voelen of het water wel warm genoeg was.
Oja! Hup naar fase negen!
Hahaha, ben je aan de betere hand, kijk je meteen naar prothese-man! Zou ook niet geheel content zijn als iemand dat zou doen, waar ik bij was.. maar kan de humor wel enorm begrijpen! Zie de zelfspot ook wel..
Hoop dat fase 9 bereikt is! Beterschap!
ik kom gelukkig nooit verder dan fase 1.
Daar ben heel blij mee.
Beterschapsels verder.
Maar Janina toch. De humor is wel geslaagd. Maar het leuke is dat degene op wie je de humor uitwerkt, er niks aan heeft. Dat is het net. Je doet jezelf lachen om je mogelijkheden iemand anders te pesten, en dan nog met je eigen gebrek!
Het is een trick of the mind, alleen mensen die een duivels genoegen scheppen in het uitlokken van WTF-blikken kunnen dat getuigen.
Mensen iets wijsmaken bijvoorbeeld, daar ben ik uitstekend in. Dat is ook heel plezant. Kijk maar eens naar Jack Nicholson in One Flew Over The Cuckoo's Nest, die heeft ook altijd die goesting om iemand eens goed te k***en.
Een reactie posten