Donderdag ga ik nog één dag bestanden oversmijten van de ene website naar de andere.
Op de werkvloer waar dat gebeurt, hoef je geen dorst te lijden.
Er is namelijk een soort "drankkeuken", met automaten allerlei. Koffie, thee, tomatensoep, allemaal door hetzelfde gaatje en dus altijd op de hoogte van wat degene voor jou bestelde. Maar ook een frisdrank-automaat en wie weet welke automaten nog allemaal.
De enige voorwaarde om toegang te hebben tot dit drankparadijs, is het kennen van de code die je 007-gewijs moet ingeven voor je de keuken kan binnenglippen.
Een code die ik niet ken.
Eén keer heb ik gehoord hoe ze door de bureau werd geschald, maar ik ben ze uiteraard alweer vergeten.
En moest ik ze nog weten, dan had ik nooit het lef om de bureau te verlaten, alle trappen af te dalen, de code in te tikken en te wachten tot mijn kopje gevuld was met tomatensoep-koffie. Wie weet wat denken ze wel. Wie weet worden die vijf minuten wel van mijn loon getrokken.
Maar hoera, voor de vergeetachtigen/de trappenhaters/de ik-durf-niet-en-ik-weet-de-code-toch-niet-mietjes is er nog altijd de waterautomaat, die in de bureau staat. Helemaal niet zo smakelijk als al die warme dranken, maar in noodgevallen lest het nog steeds de dorst.
Ook hier stelt zich echter een probleem.
De automaat is van het type witte knop en blauwe knop. Ik vermoed dat het gaat om kamertemperatuurwater en ijskoud water. Links daar onders zijn er twee cirkels. En die zijn het probleem. Want wat zijn dat? Zijn het magische knoppen? Of zijn het bekertjes met de poep naar boven? En in dat laatste geval: hoe krijg je daar een bekertje uit? Duwen? Trekken? Een schietgebedje? Nergens anders zijn er bekers te bespeuren.
Behalve dan op de tafel naast de automaat. Daar staan soms enkele bekertjes in elkaar. Ze lijken droog. En vers. En onbelebberd. Maar helemaal zeker is het toch allemaal niet.
Want wanneer ik uit wanhoop een dergelijk bekertje vul, smaakt het altijd wal-ge-lijk. Het smaakt namelijk naar bloempotwater. Naar vazen-met-verlepte-bloemen-water. Niet dat ik dat uit ervaring kan vergelijken, maar toch weet ik zeker dat het zo smaakt en niet anders. Naar plantenwortels.
Bij deze: help mij.
Zeg mij: bekers op een tafel, zijn die proper of vuil? Ik heb eigenlijk een zwaar vermoeden van vuil, maar dat zou nog niet het ergste zijn. Het ergste is als de bekers eigenlijk roze korrels bevatten voor de kantoorplantjes.
Red mij van de vergiftigings- en verdorstingsdood en leg mij uit hoe dat masjien werkt.
Hoe bemachtig ik een fris en welriekend en niet-smakend bekertje water? Of breng ik donderdag maar gewoon mijn eigen thermos mee?
3 opmerkingen:
Valt het op dat "de collega's", die wel in het drankenkot kunnen, met glunderende ogen toekijken hoe jij het bloemenwater uit zo'n beker drink? Pas dan maar op. Misschien gaat het van: "heb je het gezien, die studente, die dronk uit die bekers waar wij...", als je de deur uit bent. Stel het je even voor en neem donderdag toch maar je eigen drank mee.
Oei ... ben jij verlegen ?
Thermos.
Dit komt nooit meer goed.
Een reactie posten