De engelenval

Janina werkt reeds enkele dagen op de bureau van een kunstencentrum, alwaar ze honderden, duizenden, miljoenen fotootjes overdraagt van de ene site naar wat de nieuwe website moet worden.

Felicitaties zijn nog niet echt nodig, het is slechts een tijdelijke studentenjob.

Hoe dan ook, Janina geniet wel van de voordelen van de vaste jobbers, zo daar zijn: lekkere stuutjes met verse soep elke middag, een vergoeding en een proper en comfortabel werkplekje. Een eigen werkplekje is het echter niet. Het is eerder de computer die toevallig vrij staat.

Deze middag zat Janina vlijtig en noest bestanden over te hevelen, onschuldig en zich van geen kwaad bewust, toen plots de rechtmatige eigenaar van het werkplekje naast haar stond. Die eigenaar is bovendien ook een artiest en dan nog wel eentje die Janina niet mis vindt.

De eigenaar had vriendelijk kunnen vragen of Janina eens plaats wilde maken en naar een nieuwe computer kon verhuizen. Of hij had zich kunnen voorstellen en haar vragen wie zij was en wat zij daar deed. In het beste geval had hij versgebakken cake kunnen meebrengen.
Maar dat deed Eigenaar niet.
Hij zei alleen "Uhu uhu", een soort keelgeschraap waarbij U zich de intonatie op de juiste manier moet inbeelden, wil U deze penibele kwestie goed begrijpen.
Uhu uhu, nog eens.
Janina, één en al gewiekstheid, begreep het meteen, stamelde dat ze direct ging verkassen, dat ze een nieuwe bureau ging zoeken en de zijne, indien hij vies van haar was, zou ontsmetten, polijsten en indien nodig, afschuren en opnieuw lakken.
Eigenaar had kunnen zeggen dat het goed was hoor, dat ze maar op haar gemak moest doen, dat hij het begreep, dat ze uiteindelijk niets verkeerd deed.
Maar Eigenaar speurde alleen zijn collega's af, op zoek naar de schuldige die het gewaagd had Janina aan zijn, ja zijn, bureau te zetten.

"Dat hij nochtans duidelijk gezegd had dat hij deze middag ging komen werken", gromde hij daar aan toe.
En dat, als er geen plaats was voor hem, enige en echte eigenaar, omdat alle bureaus werden ingenomen door ellendige studenten, ze hem dat maar moesten zeggen. Hij bleef met plezier thuis.

Janina vond helaas geen nieuw bureau dat verder dan 3 meter van Eigenaar was verwijderd.

En zo gebeurde het dat Eigenaar/Artiest, voorheen best wel een beetje bewonderd door Janina, pardoes van zijn sokkel donderde en niet veel meer was dan een beetje een onbeleefde opeiser.
Zonde van al het geld dat Janina uitgaf aan Artiest.