Minou

Janina heeft een erg schoon mutske. Het is grijs en zacht en warm en vertoont opvallend veel gelijkenissen met de mutsjes van 80-jarige maar nog kranige dametjes. En ook met het haar van die dametjes.

Janina legde er 30 goudstukken voor neer in de Veritas en sindsdien zijn de twee onafscheidelijk.
De zachtheid en harigheid van het mutske doen het een beetje lijken op een dood beest en daarom noemen Janina's vriendinnen het mutsje ook wel eens "Minou". Minou, de dooie kat en van die toestanden. Maar Minou is ook erg geliefd, want in oorden van verderf vindt Minou altijd wel een onderkomen in de grote handtas van één van de vriendinnen. En dan ziet Janina wel hoe die vriendin stiekem Minou eens streelt en op regelmatige tijdstippen "poesiewoesiewoes" fluistert met haar hoofd in haar handtas.

Maandagavond vergezelde Minou Janina op een avondlijke fietstocht, waarbij het regende dat het geen naam had. Eens terug thuis gekomen zag Minou er echter niet zo gezond uit. Haar haar was pluizig, samengeklit en ruw.
Janina liet het een nachtje voor wat het was, maar de volgende dag drong een oplossing zich op.

Waarop Janina deed wat je nu eenmaal met een Minou doet: borstelen

Moest U bijgevolg denken aan een huisdier, neem dan ook eens de Veritas in overweging. Hun mutsen zijn zindelijk en vragen geen eten maar bieden voor de rest evenveel plezier als een echte Minou.