Fatlip

Gisteren stond ik op met een dikke lip.
Helaas geen Scarlet-zwoele-mond.
Neen: een griezelig, rechtsgesitueerd gezwel ter hoogte van de bovenlip.


Enkele jaren geleden overkwam me hetzelfde en toen vroeg ik me af of je onder de twintig ook een beroerte kon krijgen en hoe lang het zou duren vooraleer ook mijn rechterooglid zou beginnen afhangen, gevolgd door alle andere ledematen aan die kant.

Door de tijd leert men echter relativeren. Gisteren vroeg ik me dan ook eerder af wat de muggen toch zo lekker vinden aan mijn bovenlip.

Hoe dan ook: ik was gezegend met een hele pak overtollig vlees dat, vooral als ik lachte, voor een erg griezelig zicht zorgde.

Ijs hebben we niet in huis, wegens geen diepvries.
Naar de apotheek dan maar, om een wonderbaarlijk ontzwellingsmiddel? Maar ze zou me toch zeker Euceta meegeven en een vriendin van me heeft dat eens op haar oogleden gesmeerd en toen was het helemaal om zeep. En als Euceta het niet erger maakt, dan doet het in elk geval niet meer dan je sussen met de idee dat je toch iets gesmeerd hebt ter genezing.
Er was maar één optie meer: om een calipo in het tankstation.
Want een calipo, dat is ook ijs, dus dat zou ook ontzwellen.

Ik kan U helaas niet opbeuren met enkele jolige foto's van mezelf terwijl er een calipo aan mn bovenlip is vastgevroren, en dit wegens een onverwachte spontane genezing.
Tegen de tijd dat ik mijn pyjama had ingeruild voor iets deftiger (iets wat, ik geef toe, wel enkele uren duurt), was de lip reeds meer dan helft ingekrompen, en een half dikke lip is voor mij geen voldoende reden om als een debiel met een calipo tegen m'n kop te zitten.

Jammer voor U wel, ander had U eens goed lachend het weekend kunnen inzetten.