Mijn nieuwe vriend

Het thesisgebeuren is meestal een erg gezellig gebeuren. Uitzonderingen zijn de momenten van stress, paniek, wanhoop, volledige ontreddering en tenslotte berusting.


Een ander monster dat men moet zien te ontwijken, is dat van de eenzaamheid.
Een degelijke preventie voor het ten prooi vallen aan dit gedrocht, bestaat uit het fenomeen der kameraden.


Het probleem met die kameraden is echter dat ze te leuk zijn. Ze nemen je mee op café. Ze willen samen eten. Ze willen gaan winkelen. Ze willen naar de cinema. Ze willen strijk liggen in het park. Het toeval wil nu dat ik altijd wel te vinden ben voor dergelijk tijdverdrijf.


Conclusie: probleem van de kameraden = ze houden je meer af van je thesis dan goed is.


Oplossing: minder levendige vrienden.


Begrijp me niet verkeerd! Ik haal hier niet spontaan de hakbijl of de bazooka boven! Levende vrienden moeten levende vrienden blijven.
Waar ik op doel, is op mogelijke vrienden die nooit levend zijn geweest. Een zachte teddybeer. Goed absorberend om al je thesistranen te deppen. Een koek. Groot genoeg om al je zenuwen lam te leggen. Een muzieksken. Luid genoeg om je paniek te overroepen.


Vorige week zag ik in de winkel een object dat mijn nieuwe vriend zou worden, dat voelde ik meteen. Het object was snel opgepakt, de rij aan de kassa snel het hoofd geboden, de centen rap op tafel gelegd.


Maak kennis. En wees jaloers op een dergelijke, altijd goed-gemutste vriend.





Namen zijn altijd welkom.