Gisteren stond ik voor een moeilijke opdracht: gepaste kleren vinden voor het huwelijksfeest van mijn Broer.
Nu moet ik toegeven dat ik tot dat gedeelte van de vrouwelijke bevolking behoor dat 's morgens over het algemeen "niets heeft om aan te doen". Om hieraan te verhelpen, maak ik me wel eens schuldig aan een impulsieve aankoop of aan het kopen van een truitje waarna ik dan 's avonds vaststel dat er een zeer gelijkaardig exemplaar nog ongedragen in de kast ligt.
Een winkelbezoekje is dus, door de band genomen, geen zware straf voor me.
Behalve. Behalve wanneer ik er geen zin in heb. Behalve wanneer je na het winkelen thuiskomt en je realiseert dat je meer dan de helft van de tijd hebt staan aangeschuiven aan kassa's en paskamers. Behalve wanneer het buiten koud is en binnen in de winkels de gebruikelijke 50°C, waardoor het winkelen meer begint te lijken op een gevecht met jassen, sjaals, verloren geraakte handschoenen, ... Behalve wanneer het net solden zijn en iedereen het onderste uit de grabbelbak wil, om het dan aan zijn zweterige lijf te hijsen en vervolgens half gescheurd op de grond te gooien en toch maar dat t-shirtje uit de nieuwe collectie te kopen. Behalve wanneer alles te groot, te klein, te duur, te lelijk en te lastig om te passen is. En vooral: behalve wanneer ik doelgericht naar iets op zoek moet. Naar kleren voor op de trouw van mijn Broer bijvoorbeeld.
Ik vatte mijn tocht aan bij een Dure Winkel, onder het motto "het mag eens wat meer zijn". Ik paste zowat de hele winkel. Alle kleedjes in alle maten en in alle verschillende kleurencombinaties. Maar altijd was er wat: te groot -te kort- te klein- te saai- te truttig- te flets-te té. Toen ik zag dat ook de verkoopster het niet meer zag goedkomen, besloot ik voor andere oorden te kiezen. Een beetje ontmoedigd. Een beetje teleurgesteld dat deze Sjieke Winkel me in de steek liet. Een beetje bang voor het vervolg van de winkeltocht.
Maar toen deed ik achtereenvolgens drie vertrouwde winkels, die me elk een onderdeel van m'n bruidsfeestplunje schonken, met als resultaat een Complete Outfit waarmee ik meer dan
tevreden ben.
Zo zie je maar: nieuw en onbekend is niet altijd beter. Het kan niet altijd onze hooggespannen verwachtingen inlossen die we in onze fantasie onwezenlijke proporties hebben laten aannemen. Bij deze: dankjewel, warme vertrouwdheid, voor het helpen vervullen van deze Mission Impossible.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten