Soms, wanneer ik mijn eigen manier van redeneren analyseer, denk ik: dat is mijn ma.
Soms liggen de gelijkenissen echter elders.
Ondertussen meer dan 5 jaar geleden,
we zaten op de metro in Berlijn.
De avond was vroeg gevallen,
de tl-buizen verlichtten de frontaal naar elkaar gerichte en lange zitbanken.
Ik voelde de vriendin naast me schrikken.
Wat er wel mocht wezen?
"Daar, dat is precies jouw broer".
Ik verwachtte een lange slungel met zijn gestalte als voldoende gelijkenis.
Maar huh.
Dat was precies mijn broer.
Die kleine, lichte ogen, die precies nooit echt kunnen focussen.
Dat lichtbruine, sluike haar.
Die houding, die snel afgewende blik.
Dat fijne gezicht, die lange vingers die altijd een beetje friemelen.
Nooit ben ik nog zo een onverwante dubbelganger tegengekomen.
Even hard door dit fenomeen gefascineerd,
reisde Francois Brunelle Noord-Amerika af,
op zoek naar broers en zussen zonder bloedbanden.
Meer foto's HIER.
Fijn kijkvoer op deze vrouwendag/wapenstilstand/extra zondag!
2 opmerkingen:
Wow, daar zitten er echt ongelooflijk gelijkende tussen!
Inderdaad, daar geef ik elk jaar weer les over in het vijfde jaar. Leuk om te zien hoe de lln daarop reageren!
Een reactie posten