Wat kan een maandag heerlijk rustig zijn.
Meer weekend dan het eigenlijke weekend.
En ik denk dat dat niet alleen ten huize Modaal het geval was.
Ook hier zal het drukdruk maar vooral heel plezant geweest zijn.
Een schande en spijt dat ik er niet kon bij zijn en al mijn helden ontmoeten, het heeft geen naam.
Het verplichte verstek kwam hierdoor.
Mijn hoofdtaak bestond uit het begeleiden van film- en knutselateliers en wel in het gezelschap van een zestigtal kinderen waarvan het gedrag al eens durft ontsporen.
Concreet hield dat in dat ik de Chelseas, Kyraya's, Megans, Anakins en Hayleys van de muren en uit de gordijnen mocht halen. Als ik hen al niet foutief Jordy of Pearl noemde, want hé, waar zijn de katrienen en pieterjans naartoe, dat was toch ook niet lelijk.
Voorts raakte ik duizend maal verregend, zat ik elke dag helemaal onder de verf en het kinderspuug, stond mijn haar permanent recht en waren oordoppen geen overbodige luxe geweest.
Maar we maakten ook veel pret, gaven dikke knuffels en natte zoenen, boksten een cool filmpje in elkaar, vertelden vuile moppen en dronken elke dag een sapje, vergezeld van een alidkoek.
Gelukkig dat ik daar soms van werd, op het overdrevene af!
Wel wil ik een oproep doen om jongens vanaf nu een duidelijke jongencoupe te knippen of te hullen in duidelijke spidermantshirts. Tot drie maal toe vergiste ik mij. En tot twee maal toe in de omgekeerde richting. Maar hé, niemand vond dat erg, sommigen drongen er zelfs op aan dat te blijven doen.
Het is een vreemde doch wondere wereld, die tussen zes en twaalf.
Had ik het niet zo druk gehad met mij voor te bereiden op het moederlijk bestaan, ik was misschien naar de hoogmis van de boenkemuziek getrokken. Als ik mij tenminste niet had laten afschrikken door de overbevolking en de prijzen die nog harder uit de pan swingden dan ikzelf.
Als en moest en zou, dan was ik ongetwijfeld hier een kijkje gaan nemen:
Meer dan tien jaar geleden ontdekte ik dit op een gratis democd die ik toevallig vond maar niet mocht houden.
Dus kopieerde ik het maar op cassette, waarna ik gezwind met mijn walkman huiswaarts stapte, net van de schoolbus geklungeld met mijn grote kiplingboekentas.
Klasgenootjes die naar de hitparade luisterden, pfuh!
Ik wist niet goed hoe en wat of waarom, maar vond mezelf alvast supercool met mijn rare muziek die nooit op radio contact werd gespeeld.
Alleen minder cool wanneer de batterijen weer eens op waren en de beats minder fluks door de koptelefoon schalden.
Maar zelfs dan bleef het toch beter dan Take That.
10 opmerkingen:
En ik had juist mijn buik gewassen voor een handtekening van U.
wonen er in Brugge kinders met van die namen? OMG!
Trouwens: ik zei van 't weekend tegen de mijne dat ze wel content mochten zijn met hun gewone namen. Want stel je voor dat ik dan 'Shakira, komen eeeeeten' zou moeten roepen. Allénu, dat is toch ook wel erg, hé.
spijtig, ik was wel op dat boenkefestival! en genieten was het wel degelijk! van de verniet dan nog, doeme toch!
Geweldige post weer! *smile* Zie je daar al tussen de kids..
ja het was echt helemaal tof! jij had daar zo tussen kunnen staan huppelen, maar blijkbaar heb je een heel druk huppelend weekend al gehad ;)
Ik krijg onmiddellijk heimwee naar mijn tijd als leidster als ik dit lees - zo herkenbaar geschreven.
(en oh ja, in onze zoon zijn klas zaten vorig jaar een Kyrian, Kyan en Kiara, kwestie van het de juf wat makkelijk te maken ;-)
DAVE CLARK!
Luister je nog steeds naar de cassette of heb je ondertussen een formaat aangepast aan deze tijden?
Ik was daar ook! Ik heb interviews afgenomen met jullie (ik weet niet goed of jij daarbij was?) en een paar geweldige kids. OOOh, mijn hartje smolt om jullie daar zo bezig te zien. Wat een energie dat daar hing! Echt fantastisch.
Het filmpje dat ik en Tijs (de fotograag) samen maakten, komt normaal gezien nog op de website van Enter.
Groetjes!
Lamazone: eigenlijk ligt de cassette hier nog altijd ergens :).
Eef: O ja, ik weet nog wie je bent, zeker dat! Jullie kwamen langs de dag dat de kindjes verkleed waren. En ik vroeg aan Owen of hij niet eens door jou wilde geïnterviewd worden, maar hij had meer zin in handenstand :).
Super dat je hier meeleest en wat een kleine wereld en meer nog van die dooddoeners!
Ik kijk uit naar het filmpje op de site! Heel tof dat jullie dat maakten!
Jaa, a small world he?! Ik lees al een hele tijd mee, dus vind het wel echt grappig om te beseffen dat ik je dan ook in het echt ontmoet heb (nouja, ik vermoed, afleidend uit je blogverhaaltjes, dat jij de grote, blonde deerne was?)
En ja, Owen, wat een schatje! We hebben zijn uitspraak: "Met de voeten in de lucht, das een makkie!" gebruikt in het filmpje, hihi. Ik probeerde hem ook te lokken met de micro, maar die handenstand was echt leuker!
Je kan trouwens al een compilatiefilmpje bezien op de site van Enter (waar ook die quote in gebruikt wordt, geloof ik..)
Trouwens, heb je misschien zin om ook te schrijven naast je blog? Voor de Schuunschgreivers, de schrijfclub van de Bij' De Vieze Gasten, zijn we nog op zoek naar enthousiaste schrijvers/schrijfsters.. Altijd welkom!
Een reactie posten