Part of the weekend never dies

Brrr, tijd om Uw winterjas uit te halen.
En ik mijn handschoenen *kijkt naar haar lijkvingers*.
Kent U dat, van die lijkvingers? Zo van die wit-blauwe vingertoppen waar het bloed duidelijk eventjes niet meer is gepasseerd.
Dat heb ik steeds, tijdens de winter.
Maar dat wilde U misschien niet weten.

Wat U misschien wel wil weten:

1. In de naailes was het tijd om te passen! Yes!
De tricotvodde zat "in de pas", altijd een keerpunt binnen het naaiproces.
En waarlijk!
Lerares keek haar ogen uit!
Ik zag het haar gewoon denken.
"Welwel, dat kind heeft alweer een schone kazuifel gemaakt."
Er werd wat opgetrokken, wat gecentreerd en heel hard gehoopt dat het tenminste draagbaar zou zijn als pyjama.
Als het alsnog goed komt, dan hoort U dat ongetwijfeld.

2. In Bio de Janeiro wordt U weer met open armen ontvangen.
Allen daarheen, alle recepten deze richting uitgestuurd en hoera voor de nieuwe themamaand!
Ik hoop U daar weer taltijk te mogen tegenkomen. 't Is alvast the coolest place in town *doet van fo shizzle ma dizzle*.

Om in de koele sfeer te blijven, een lied over een winterdier.
Het origineel is goed maar vooral goed fout, daarom deze lieflijke cover:



Ik weet het, echt winters ziet 't er daar niet uit.
Zeker om nog eens in ons gezicht te wrijven dat het bij die überknappe Saint-Tropez trutten deernes alle dagen zomer is.
Phuf, liever een verkleumd Ijverig Wijf!
Bij deze begeef ik mij naar mijn Wijvenbijeenkomst, zodat U in de toekomst nog van ons hoort.
Prettige week!