vrijdag 28 mei 2010
Waarom het weekend zo lang duurde
Omdat ik er nog eens op uit trok, tiens!
Ik en mijn sinusiet stapten het vliegtuig op en wat er toen allemaal plopte, kraakte, ontplofte en scheurde in mijn oren, daar heb ik nog steeds het raden naar. Het deed pijnpijnpijn en het leek op duivelse stemmen in mijn hoofd, maar dan onverstaanbaar.
Een nacht slapen bracht gedeeltelijke redding.
Ik zaagde de hele vakantie door, maar wel met mate.
Ik had ook een boek mee.
Een boek dat ik kreeg van Twee meisjes in de stad die een tijdje geleden een heel gulle bui had.
Jamaar, ik zet die link hier niet voor niets he!
Klikken moet er gedaan worden!
Want het is een erg leuke blog, met toffe verhalen van een meisje in de stad dat bijzondere-alledaagse dingen opmerkt.
Dus: ik had een boek mee.
Er werd echter niet zoveel gelezen want Janina en haar vriendinnen, die kunnen gelijk geen drie minuten zwijgen. Altijd heeft er wel eentje wat te kwebbelen.
Maar wat ik las, beloofde alvast veel goeds.
Ik kijk graag naar erfgoedtoestanden, maar hespen vind ik ook niet mis.
Uiteraard wilde ik bruingeblakerd huiswaarts keren.
Maar in plaats van heel de middag in dat gezellig parkje te blijven zitten, deden we een helm aan.
Voor de rest had ik slippers, een duur kleedje en een grote sjakos aan. Superhandig. De mannen met bermuda en katsjoebotten begrepen alvast niet wat wij te zoeken hadden in de Bolognese riolen.
Ik aanvankelijk evenmin.
Ik volgde Italyman, daalde af en kreeg een toorts in de pollen geduwd waarvan het vet steeds op diezelfde pollen druipte.
Ik probeerde me vooral recht te houden maar leerde alvast bij dat men in de riolen al eens de vuile was ophangt.
Alsof dat speleologisch avontuur nog niet genoeg spanning had opgeleverd voor één dag, figureerden we 's avonds in iets wat een slechte amateurfilm dreigt te worden. Mijn bijdrage eraan kan helaas niet meer worden ontkend, wegens contractueel vastgelegd. Ik hoorde iets van het filmfestival van Berlijn, wil de beginnende regisseur niet ontgoochelen maar vrees er voor.
Ik moest de trap afdalen, giechelen en op ballerinawijze op een stoel gaan zitten.
Ik kreeg gratis pizza in de plaats en was content.
De volgende dag streefde ik opnieuw naar bruine benen, in het geloof dat een zelfgemaakt rokje daarbij zou helpen.
Verloren moeite.
Als troost maakte ik artistieke tegenlichtfoto's.
En legde ik de Italiaanse vriendelijkheid vast. Iemand een tomaatje?
Het was dertig graden en Janina werd gevraagd bovenstaande heuvel te beklimmen. Dat geschiedde via een smal bospad en gewapend met diezelfde slippers en sjakos van de vorige dag.
Excuseer mij, ik dacht dat we een stad bezochten.
Ik raakte halverwege de heuvel, zag bezweet dat het goed was en raakte uiteindelijk helemaal boven, alwaar het nog beter was. Pelgrimstocht volbracht.
Tenslotte namen we de trein om rarara welke stad te bezoeken, waar het vol liep met toeristen.
Dat wij tot diezelfde categorie behoorden, lieten we even terzijde.
Chinezen lopen nu eenmaal alleen maar in de weg.
Maar ze hebben wel handige stadskaartjes.
Tenslotte at ik een ijscrème met drie bollen, moesten we vluchten voor een triljoen naaktslakken op ons terras en zit mijn oor nog steeds toe.
Het was plezant!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
woei, dat zijn de weekenden!
Ik lach mij altijd kriek met u, kijk nu nog meer uit naar de negende!
Heerlijk hoe gij uzelf kunt relativeren!
leuk geschreven en hoe was uw oortje op terugreis? helemaal opengebarsten???
Geweldig verhaal en weer zo leuk geschreven! Ik ben precies een beetje mee op vakantie geweest ... waarvoor dank!!
Kijk dat is nog eens een fijn weekend! En dat boek.. Veel leesplezier! Is een mooie..
Een reactie posten