Zoals die boterham die altijd met de chocokant naar beneden valt...

Zo slaat ook ten huize Janina het noodlot regelmatig eens toe.

Afegelopen vrijdag nog, met een uitloper doorheen de zaterdag.

Vrijdagmorgen begon nochtans hoogst aangenaam: met vers brood, met een lekker kannetje thee, alles er op en er aan. En als toetje: de Telenetman.
Die slaagde er vlotjes en zonder brokken in een onzichtbare internetdraad te weven tussen de internetfabriek en mijn stoffige laptop. Eureka! Mails checken maar! Blogs lezen! You-tuben! Elfyourselven (voor wie eens een grappige pauze wil: de gelijknamige site zorgt daar onmiddellijk voor; een beetje knippen en plakken en alras (jaja, alras) ziet U zichzelf als verdwaasde elf door de disco huppelen, eventueel in het gezelfschap van Uw boezemvriend(in) en chihuahua (Huisvrouw?))! Dolle internetpret, met andere woorden.

's Avonds wilde ik nog wat verder genieten van deze onderschatte geneugte des levens, maar tiens, dat scherm blijft zo zwart en tiens, branden er normaal niet meer lampjes? En normaal begint mijn laptop toch vanaf seconde één te blazen als een stoomlocomotief? Niets van dat alles. Meer nog: niets, in het algemeen.
Niet meer aan de praat te krijgen.

Ook laptops hebben nachtrust nodig, dus testte ik de volgende morgen nogmaals. Vol goede moed en al, want ja, nu zou hij toch wel uitgeslapen zijn he, en afgekoeld en gede-crasht.
Goede moed bleek echter overmoed.
Voor het eerst in mijn leven stond ik op 6 december op zonder dat er mandarijntjes, chocolade, speculaas en aanverwanten op mij stonden te wachten. Alsof dat nog niet erg genoeg was, had de sint niet eens een nieuwe laptop gebracht.

Eindresultaat: na één dag internet had mijn laptop definitief de geest gegeven.

Bij deze een oproep: wie wil er wafels bakken? Auto's wassen? Geraniums gaan verkopen?
En dat alles ten voordele van Janina's nieuwe superdemega-oncrashbare laptop?

Bij voorbaat dankbare groeten,
Janina en de bruikleen-laptop.