Vlak voor ons deur zijn ze werken aan het uitvoeren waar mijn hoofd eigenlijk niet bij kan. Putten als was er een ufo ingeslaan, betonpilaren waar die van de Griekse tempels lachertjes bij zijn en kamions die me 's morgens nu en dan eens letterlijk wakker schudden.
In tegenstelling tot wat U misschien verwacht en in contrast met de "Zonder-stof-straat"-club, wil ik niet mijn beklag doen over die werken. Werken zijn leuk, ze brengen leven in de brouwerij, ze zijn een bewijs dat je in een grote stad woont en ze motiveren om op te staan en ook eens iets nuttig te doen. Samegevat: hoera, werken! Bovendien ben ik stof-blind en heb ik goede ramen die weinig of geen lawaai doorlaten.
Wat ik wél wil doen, is een oproep lanceren naar de werkmannen.
Wanneer ik naar mn appartementje stap, moet ik al eens door het slijk, de stenen en het water ploeteren, waardoor voorgenoemde substanties dan ook al eens aan mn schoenen kleven. Ook daar klaag ik niet over, want we hebben toch geen stofzuiger, dus we kunnen/moeten het toch niet opkuisen.
Onlangs hing echter dit aan mn schoen:
Bij deze mijn oproep aan de mannen:
Haarstukje verloren, iemand?
2 opmerkingen:
Zeker dat er geen oren en pootjes aan vast hingen? Ik woon in dezelfde buurt en mijn buurvrouw is haar kat kwijt.
Misschien kan je buurvrouw nog eens gaan controleren, ik heb de vondst immers gewoon van op mijn terras terug naar buiten gesmeten.
Misschien ligt haar geliefkoosde katje daar nu ergens. Tenzij het terug op het hoofd van één van de werkmannen kleeft...
Een reactie posten