dinsdag 2 september 2008

L'autre, c'est tout?


Welkom in de nieuwe categorie binnen deze blog, getiteld "In de leer bij de wijsgeer". Opgericht naar aanleiding van janina's splinternieuwe vakantiejob.
Die vakantiejob bestaat uit het inschrijven van vlijtige studenten in het avondonderwijs.
Een wreed wijs jobke, minder lastig dan het opspiesen van brochettevlees of het met spek bekleden van de boomstammetjes. Een jobke in de vleessector dat ik een vijftal jaar volhield. Nu mag ik nette kleren aan om te gaan werken en ben ik 's avonds, niet langer geurend naar schnitzsels en lamsboutjes, niet meer bang wanneer ik een uitgehongerde hond passeer.
Nu ga ik om met mensen in plaats van met dode dieren. Een eigenschap van de job die als enorm aangenaam werd beloofd. En dat is in de meeste gevallen ook zo. Meestal zijn de mensen vriendelijk, stinken ze niet en kunnen ze hun naam onthouden zonder spiekbriefje.
Daar staat tegenover dat ze dikwijls erg veel vragen. Hoeveel pagina's het boek telt. Hoeveel letters er per blad staan. Welke vragen er op het examen zullen gesteld worden. Hoeveel ik vraag om de vragen te ontfrutselen of om die 0 te veranderen in een 10.
Graag zou ik ze kunnen antwoorden op al hun vragen of veel extra zwart geld verdienen door een één voor de nul te plaatsen.
Maar al snel zou het verplichte werk zich te zeer opstapelen en al snel zou janina aan de deur staan, met enkele zwarte stuivers in haar hand maar zonder vooruitzicht op een vervolg van haar winstgevende activiteiten.
Dus nam ik al snel het standaard-secretaresse-antwoord over. "Goh maar meneer/mevrouw, dat weten wij niet hoor." Of "ik zal U eens doorverbinden". Of "Het is al laat meneer/mevrouw, wij zijn ook maar mensen, wij zouden ook graag naar huis gaan om een beetje te slapen. Kan U morgen eens terug komen?".
Alzo behandel ook ik, in navolging van mijn secretariaatsvoorbeelden, de meeste cursisten als een nummertje. Zo snel mogelijk af te handelen. Cash inkasseren en huphup, vort.
Dat vind ik behoorlijk triestig, als ik daar wat dieper over nadenk.
Want de ander, is dat niet zowat het belangrijkste? Is de ander niet een beetje een voorwaarde tot het zelf? Want we voelen ons alleen omdat de ander er niet is. We vervloeken de ander. We zijn graag bij de ander. Ich und Du als voornaamste grondwoord, zoals filosoofke Buber zou zeggen.
Maar ondertussen bent U, de ander, al lang in slaap gevallen bij deze wijsgerige bespiegelingen. WAKKER WORDEN! T IS GEDAAN MET FILOSOFISCH GEZWETS! T GAAT WEER OVER MANNEN, MODE EN MAANDSTONDEN!
Zo, daar heb ik Uw aandacht weer.
Wat ik eigenlijk wou zeggen: volgend jaar zou ik misschien de studies cultuurwetenschappen aanvatten, om daarna razendsnel op te klimmen in het plaatselijke hippe cultuurhuis en me zo hele dagen te kunnen bezighouden met de theater- en muziekgroepen die ik persoonlijk tot mijn favorieten reken. Ikke en mijn culturele preferenties, meer hoeft dat niet te zijn.
Daar komt wel bitter weinig ander aan te pas, realiseer ik me.
En was de ander niet het belangrijkst?
Wat nu gedaan? Zijn alleen de sociaal gerichte jobs "de goeie"? Moet ik verpleegster worden en bejaarden afvegen?
Is "cultuur" een voldoende rechtvaardige sector om er het grootste deel van je tijd aan te besteden? Maar dan zijn toch veel jobs "onverantwoord"? Zoals alles in de mode bijvoorbeeld, of in de luxeconsumptie?
U ziet, janina verkeert tijdelijk in een existentiële crisis van arbeidsmatige aard. Ze hoopt er snel uit te kruipen, want ze schrijft liever over onverantwoorde luxegoederen zoals feestjes en duur eten dan over beklemmende crisissen.

3 opmerkingen:

biomama zei

jawadde, zo ne zware praat op mijn nuchtere maag! Kvind het trouwens schitterend hou je schrijft!!!

Janina Modaal zei

O dankjewel!
Ik doe mn best nu en dan iets schappelijk uit mn pen te persen :o).

biomama zei

tmoest dus hoe je schrijft zijn, ma ale! een gegeven compliment moogt ge niet in de mond kijken, of zoiets he...