Terrassalade

Deze avond at ik gezellig buiten in de tuin met een vriendin.
Gezien het warme weer had ik geen zin in winterse ovenschotels en wild keukengeweld, dus opteerde ik voor een koude pastasalade.

Maar!! Laat U echter niet vangen door deze misleidende naam! De pastasalade mag dan op het einde wel koud zijn, voor dat zover is, moeten eerst alle groenten gekookt en gestoofd en het vlees gebakken. Gevolg: U hangt toch met een zweterige kop boven de dampen, walmen en spetters.

Maar soit, het was de moeite waard. Ik denk dat je eigenlijk alles in je pastasalade kan gooien, maar omdat ik best tevreden was van mijn eigenste improvisatiegekook, geef ik jullie kort even de ingrediënten mee, voor inspiratieloze momenten:

• Gekookte (!waaw!) pastatjes die je laat afkoelen - gekookte boontjes die je laat afkoelen - gebakken spekjes en pitjes die je laat afkoelen. Je ziet: voor een koude salade begint alles dus met het laten afkoelen. Zot hé?
• Je gooit alles in een grote kom. En je voegt er nog aan toe: een blik erwtjes - een appel in stukjes - wat kerstomaatjes - eventueel een beetje gekookte hesp in kleine stukjes - een potje feta op olie
• Je maakt een makkelijke vinaigrette, bestaande uit: mayonaise - olijfolie - mosterd - balsamico - honing - kruiden naar wens (met dank aan de huisgenote, voor de richtlijnen en de mayonaise).

En hupla, de tuintafel kan gedekt worden.

Voor wie het nog niet opgevallen was: koud eten maken duurt dus minstens even lang als warm eten maken. Gelukkig weet ik nog altijd niet hoeveel twee mensen nu precies kunnen eten, waardoor ik ook morgen en overmorgen en overovermorgen en de hele volgende maand nog pastasalade kan eten...