maandag 11 november 2013

In tweevoud

Soms, wanneer ik zie hoe mijn vader zijn handen vouwt of een verbaasd gezicht trekt, denk ik: dat ben ik. 
Soms, wanneer ik mijn eigen manier van redeneren analyseer, denk ik: dat is mijn ma. 

Soms liggen de gelijkenissen echter elders. 
Ondertussen meer dan 5 jaar geleden, 
we zaten op de metro in Berlijn. 
De avond was vroeg gevallen, 
de tl-buizen verlichtten de frontaal naar elkaar gerichte en lange zitbanken. 
Ik voelde de vriendin naast me schrikken. 
Wat er wel mocht wezen? 
"Daar, dat is precies jouw broer". 
Ik verwachtte een lange slungel met zijn gestalte als voldoende gelijkenis. 
Maar huh. 
Dat was precies mijn broer. 
Die kleine, lichte ogen, die precies nooit echt kunnen focussen. 
Dat lichtbruine, sluike haar. 
Die houding, die snel afgewende blik. 
Dat fijne gezicht, die lange vingers die altijd een beetje friemelen. 
Nooit ben ik nog zo een onverwante dubbelganger tegengekomen. 



Even hard door dit fenomeen gefascineerd, 
reisde Francois Brunelle Noord-Amerika af,
op zoek naar broers en zussen zonder bloedbanden. 
Meer foto's HIER


Fijn kijkvoer op deze vrouwendag/wapenstilstand/extra zondag! 

2 opmerkingen:

Paspelpoezen zei

Wow, daar zitten er echt ongelooflijk gelijkende tussen!

Het grote boek van Florien zei

Inderdaad, daar geef ik elk jaar weer les over in het vijfde jaar. Leuk om te zien hoe de lln daarop reageren!