Part of the weekend never dies

Dat was me nogal een weekend!
Het was de hele vakantie zomer en om af te sluiten was dat gelukkig niet anders.

Ik trok mijn mooiste jurk aan voor het mooiste en warmste apriltrouwfeest ooit, danste met hakken, zonder hakken en uiteindelijk zonder schoenen, keerde richting familie voor kwaliteittijd zoals dat alleen daar kan, snelde 's avonds toch maar weer naar de stad om niets te missen en hing met een onoverzichtelijke vriendenbende in het park.
Mijn excuses daarbij aan de onbekende waarvan ik een halve appeltaart en driekwart crumble opat. Je bent mijn nieuwe beste vriendin! *macrameet snel een vriendschapsbandje*.

Voor u denkt dat ik werkelijk nooit eens iets anders heb te doen dan rondhangen: tussendoor werkte ik ook hard. Harder dan alle afgelopen studiejaren samen, zo leek het.
Het kostte bloed (2 bleinen na slechts een half uur de borstel hanteren), zweet (liters) en tranen (een kleintje maar).
Maar mijn living is nu tenminste geen "gezellige" Italiaanse jaren -90 bistro meer.
Het is nu de hipste plek van het halfrond, dat spreekt voor zich.
Voor minder doe ik die moeite alvast niet meer.

Als weekendplaat een optelsom van een halve white stripe en een halve gnarls barkley.
Dat geeft deze som:



Zo kort, maar zo goed!