Klachtenmails over verwaandheid en/of meligheid op het gekende adres aub)
(Smokey Robinson & The Miracles - The Tracks of my Tears)
En deze maand al helemaal niet!
Want april, dat is lente, hopelijk op meteorologisch maar zeker op literair vlak.
Die boekenlente werd afgelopen weekend feestelijk gelanceerd, oa met de Nacht van de Poëzie.
Ondergetekende verkocht er kaartjes, advies en prietpraat en eerder dan hier een oplijsting te maken van al het bekend volk dat blijkbaar van wat gedicht houdt, ga ik u een vraag stellen.
Meer dan 1300 enthousiastelingen troepten samen voor een podium waarop afwisselende grijsaards het woord namen.
Hele bundels gingen er vlotjes over de toog.
Janina kent iemand die elke dag start met het lezen van een nieuw gedicht. En ze vermoed zwaar dat hij daar niet enkel over stoeft maar het ook effectief doet.
Vindt iedereen dat dan zo makkelijk, vraag ik mij af, die poëzie?
Ikzelf vind het alvast één van de mooiste maar ook moeilijkste
Al te vaak lijkt dat toch niet meer dan wat verkapte proza.
Genre ik
splits het gewoon
in stukken en brokken
met wat witregels tussen.
En als het wel meer is dan dat, probeer dan maar eens te achterhalen waar het eigenlijk om draait.
Of gaat het echt in elk gedicht om hetzelfde?
Begrijp me niet verkeerd, ik heb het geprobeerd en doe dat nog steeds.
Ik wil het echt kunnen.
Ik heb ook van die dure bundels in de kast staan.
Als verscheurde puber had ik een schriftje waar ik de mooiste in overpende. Met gekleurde stiftjes en Didl op de voorflap. En genanter gaan we de bekentenissen niet maken.
Ik heb een krijtbord waar ik soms een favoriet zinnetje op kriebel.
Uiteraard beging ik de zonde van het zelf te proberen.
En soms vond en vind ik poëzie waar het wel mee klikt.
Maar toch, het blijft geen dagelijks succes.
Behalve dan met Paul.
Paul en ik kwamen meteen overeen; er valt bijna altijd wat te lachen met hem, hij zegt wat ik denk maar dan met betere en stuiterende woorden als muzieknootjes. En dat van die stukken en brokken en witregels had hij ook goed begrepen.
Wanneer ik door éé bepaald deel van de stad loop, in zo een bui waarbij je je sjaal tot onder je neus trekt en je handen diep in je zakken steekt, de kasseien voor je voeten onnauwkeurig tellend, komt geregeld dit gedicht van hem binnenwaaien in gedachten:
EN ELKE NIEUWE STAD
En elke nieuwe stad
bloem die welkt
herfst vergeelt het blad
zijn alle steden zo
zijn zij alle zo
zo zijn alle
Overal
overal en nergens
overal is nergens
overal
dezelfde bonbons droef in glazen
parelt drank er is geen dorst
een liedje is overal van liefde en overspel
zijn alle steden zo
zijn zij alle zo
zo zijn zij alle
(Paul van Ostaijen, uit "Nagelaten gedichten").
Niet dat ik het helemaal uit het hoofd ken, maar u begrijpt wat ik bedoel.
Stukken en brokken, inderdaad.
Ook de naaimachinevrienden heeft Paul wat te bieden.
Het gaat ongeveer zo:
(...)
Een Singer?
jawel
jawel jawel jawel ik zeg het u een Singer
versta-je geen nederlands mijnheer
Circulez
Bitte auf Garderobe selbst zu achten
ik wil een naaimasjien
iedereen heeft recht op een naaimasjien
ik wil een Singer
iedereen een Singer
(...)
alle mensen zijn gelijk voor Singer
Circulez
een Singer
Panem et Singerem
(...)
Ik wil een Singer
wij willen een Singer
wij eisen een Singer
wat wij willen is ons recht
ein fester Burg ist unser Gott
(...)
Paul van Ostaijen, "Huldegedicht aan Singer", de volledige versie oa HIER.
En had hij nu "overlockmachine van Bernina" ipv "Singer" geschreven, hij had helemaal gelijk.
En wat denkt u ervan? Welk gedicht heeft volgens u helemaal gelijk?
6 opmerkingen:
het gedicht dapper van Bart Moyaert...
Ik vond dit vroeger heel mooi:
Het liefste wat ik heb is elf geworden.
Feestje. Daarna ging het liefste wat ik heb
naar huis met het liefste wat ik had.
Het kleine meisje met het grote.
Ik met mezelf. Zo vrolijk.
Want het is goed om ooit
iets te hebben gehad.
Het is beter dan nooit
iets te hebben gehad.
Niks speciaals met witregels ofzo, vond het gewoon mooi.
Drie jaar...drie jaar heb ik in de cursus Literaire Creatie gzwoegd om poëzie ook maar een klein beetje onder de duim te krijgen, om uiteindelijk tot het besef te komen dat ik het toch beter bij proza (lees jeugdliteratuur) hou.
't is een discipline apart, die poêzie ;-)
De Paul is nen toffe! En Toon Hermans ook heel schoon. En natuurlijk Bart Moeyaert, mijn eeuwige liefde. Maar verder dan dat gaat het voor mij ook niet hoor, dat hele poeziegedoe.
Of zou
er dan toch
iemand
zijn
ergens
die het mij
ons
kan
uitleggen?
en als we in de auto dan zongen van "de chimpansee doet niet mee" of van "dag ventje op de fiets" ...
ozo heppie van joke van leeuwen
of
marc groet smorgens de dingen van den paul
Een reactie posten