Ik las enkele dagen geleden in de krant dat het nieuwe seizoen van Telefacts voor de deur staat. Ik heb daar nog nooit naar gekeken en nieuwsgierig las ik het artikeltje waarin beschreven werd wat de hot topics van de volgende afleveringen zouden worden.
Een meneer van bijna 500 kg. Een mevrouw van bijna 500 kg. Een meneer die euthanasie pleegt. "Het moment waarop de man sterft, wordt waardig in beeld gebracht".
Wabliefteru?
Jaja, antwoordde de vtm mij in het artikel, al deze gevoelige onderwerpen zullen wij waardig en zonder sensatiezucht aan bod laten komen.
Eerst zien en dan geloven, denk ik dan.
Maar ik vertel U wat: ik wil helemaal niet zien.
En ik weet, ik moet ook helemaal niet zien; niemand verplicht mij de tv die dag op dat uur op vtm te zetten.
En toch vind ik het een vuile idee. De idee dat half Vlaanderen verdwaasd zit te gapen naar iemand die sterft. Iemand die ze niet kennen en die hen enkel een gezellige, ontspannende televisie-avond oplevert. Half Vlaanderen dat zit te lachen met die dikkerd, een dikkerd die op de vtm-site wordt aangeprezen als een stinkende walrus waarvoor eerst een muur moest gesloopt werden voor hij zijn huis uit kon. Hoe waardig is dat.
Misschien oordeel ik te snel en doet Telefacts het beter dan ik voorspel.
Misschien is er geen andere weg naar het bespreekbaar maken van dergelijke zaken, dan deze.
Ik zal het nooit weten, want ik zal niet kijken.
Wie wel kijkt: weet het me eens te zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten