Menslievendheid

Halleluja, vandaag werd ik verrast door een toonbeeld van altruïsme!

Ik had namelijk mijn zinnen gezet op een trui uit de Hash en Em. Vandaag bleek die bovendien te krijgen aan min 50%, wat op zich al een voldoende reden is om ook maar iéts te kopen.

Ik dus naarstig op zoek naar mijn maat. Die er niet meer was. Enkel nog reuzenmaten te verkrijgen. Vol goeie moed snelde ik naar de andere Hash en Em, aan het andere eind van de straat. Eenzelfde ontgoocheling. "Laat ik eens overdrijven er een speciaal een tram voor nemen naar een ander deel van de stad". Zo domweg gedacht, zo gedaan. Alwaar de gekende teleurstelling me opwachtte.

Op hoge benen, zoals wij dat plegen te noemen, repte ik me naar de kassa met de vraag-schreeuw-wanhoopskreet "of ze dat misschien nog in een small hadden?!".

"Neen juffrouw, als dat er niet meer hangt, dan hebben we dat niet meer".

"Jamaarja, weet je dat wel zeker, en zou je niet eens bellen naar de andere Hash en Ems en kunnen die dat dan overbrengen en misschien moeten jullie wel speciaal voor mij die Made in Korea werklui laten overvliegen zodat ze voor mij een dergelijke trui kunnen weven en stikken en parfumeren en help ik ga dood zonder die trui!".

Waarop de kassajuffrouw eens glimlachte en zich omdraaide.

Asjemenou, dacht ik, die ziet duidelijk de Ernst van de Situatie niet in.

Maar wat deed die juffrouw stiekem? Ze draaide zich om naar een kastje waaruit ze de Heilige Graal haalde. Zegenend sprak ze de woorden: "Hier, ik had hem voor mij opzij gehangen, maar eigenlijk heb ik al truien genoeg, dus als je hem zo graag wil, mag je hem hebben".

De hemel opende zich. Klokketorens begonnen te luiden. Mensen vielen spontaan op de knieën.

Ik wist niet wat te zeggen. Ik zocht naar een gepaste bedanking en gaf haar uiteindelijk, samen met mijn bankkaart, een Lekker Chocoladekoekje. Ze keek een beetje raar.

Maar ik weet zeker dat ze het daarna blij achter haar kassa zal staan opsmikkelen hebben, trots op de goede daad die ze vandaag verrichtte.