Daar is de lente, daar is de zon

De lente was de laatste dagen duidelijk in het land. Ik zie het aan:

• De zatlappen die op het terras naast me de eerste barbeque van het jaar aan het houden zijn.


• De bierflesjes die daarbij enthousiast sneuvelen, door vanaf het tweede verdiep tegen de vlakte te gaan.


• De goesting die ik hierdoor krijg om numeteendirectterplekke ook een barbeque te organiseren. Met worstjes. Ribbekes. Lekkere slaatjes. Patatjes in de pel. Banaan met bruine suiker. Rondvliegende bierflesjes.


• Het feit dat ik ben gaan zwemmen. Terwijl ik me dat normaal enkel voorneem, maar nooit ook effctief doe. Want normaal:
  
  

- word ik al een beetje ongemakkelijk bij de idee dat dat toch maar vies is, dat zwembadwater. Vooral wanneer ik het water in en uit de zwemmers hun monden zie gulpen.

- ben ik bang te bevriezen wanneer ik met mijn nat haar terug huiswaarts fiets.

- begin ik al te roepen op voorhand bij het vooruitzicht op de vele krampen die ik weer zal hebben in mijn zwemvoeten.

- word ik vooral tegengehouden door mijn vriend Luiheid.

• Het feit dat ik eergisteren in een lichte pull aan de zee kon lopen. Terwijl ik enkele weken daarvoor nog al mijn kleren tegelijk aanhad, vechtend tegen het stormachtige zand dat in mijn gezicht sloeg en de hagelbolletjes die vrolijk mijn wangen teisterden.
  
• Het uitzicht op straat: voor de ene staan de eerste zonnestralen gelijk aan een hittegolf, wat leidt tot sandalen, ontblote witte benen en "aah, wat is het veel te warm"-kreetjes. De andere heeft het altijd net iets te laat door, dat het toch wel een graad of tien warmer is dan de vorige dagen, en loopt bijgevolg rond in zijn winterjas met schaapsvoering. Ik behoor tot de tweede categorie.


• De leegstaande panden die plots ijskraampjes blijken te zijn.


• Het feit dat ik na het zwemmen nog de energie en de courage had om verse spaghettisaus te maken met extra veel groentjes. Het recept geef ik jullie niet; spaghetti is iets wat je moet leren maken van thuis uit. Ben ik even blij dat mijn broer zo lekkere spaghettisaus kon maken.
• De sms-rijke dag die het vandaag was. In de lente herinnert iedereen zich plots dat hij vrienden heeft waarmee dringend een terrasje moet worden gedaan.
• De overweldigende vreugde die me overvalt bij de idee dat ik morgen bij goed weer opnieuw vooral binnen mag zitten. Achter mijn computer. Met mijn dikke boeken naast me. Met mijn lawaaierige buurman boven me. En dit nog gedurende vele lange weken. Leve de lente!