Was het niet als Weense tent vol trucjes en suikerspinnen,
dan was het wel als ontvangstcomité op één van de talrijke werkuitstappen.
En was het niet zo letterlijk,
dan wel door te hossen van het één naar het ander,
verrast door de herfst,
bijna persoonlijk beledigd door al die regen die zich genadeloos door mijn jeansvestje haastte.
Ouder en wijzer, het werd weerom bewezen.
Doch, zolang ik de tijd blijf hebben om nu en dan 7:42 te genieten
van het nieuwe meesterwerkje van Arcade Fire en A. Corbijn is het voor mij wel allemaal goed.
Kom, neem uw ochtendkoffie erbij, dan kijken we nog eens samen:
3 opmerkingen:
je pleegt zowaar pure poëzie :-)
Zal ik u ook een capeke maken?
Het leven van Janina in enige beesten euh beelden, geweldig. Mijn fantasie slaat wederom op hol!
Een reactie posten